بزارین شرایطمو بگم
من دانشجو هستم و ۲۰ ساله
درسام سخته و هر چی جلوتر بره سنگین تر میشه و خودم هم دلم نمیخواد وسط این همه درگیری یه دغدغه دیگه هم بهم اضافه بشه
رشتهم هم آینده شغلی نسبتا تضمین شده ای داره
مامانم هی ته دلمو خالی میکنه که الان خواستگار رد کنی چن سال بعد دیگه کسی نمیخوادت و همیشه تنها میمونی و...
واقعا همچین چیزیه آیا؟
وقتی خودم آمادگی ازدواج ندارم لازمه از ترس تنها موندن همچین کاری کنم؟
بله ازدواج خوب بر همه چیز اولویت داره بعدها اینو متوجه میشی
چ مامان سمی
نترس تو ازدواج نریدن برا ما خانوما توجامعه مردسالار
ازدواج چیه بیا تاپیک آخرمو بخون با ۱۴ تا سکه ازدواج کنی فردا بهت خیانت بشه دستت به هیجا بند نیست
منم دانشجوام و بیست سالمه
مامانم هم همین حرفای مامان شما رو میزنه
بیراه هم نمیگه ولی
آدم مناسب گیر نمیاد
من که تا الان ندیدم موردی که مناسب باشه برام
خیلی طول میکشه مثل اینکه ....
واقعا ناامید کنندس
فعلا درست رو بخون، ازدواج خودش پیش میاد
اگر یکی باشه که شرایطش مثل خودت باشه و با ادامه تحصیلت مشکلی نداشته باشه خوبه ولی اگر خودت امادگی نداری اینکارو نکن
حتما ازدواج کن ب نظرم
نزدیک بودن میزان درآمد هم جز این شرایط هست؟
اینکه اون آدم از همه لحاظ خوبه ولی با وجود تحصیلات درآمدش حداقل نصف پولیه که من قراره ماهیانه داشته باشم یه جوری نیست؟
بالاخره من زن هستم و قراره بخش اصلی هزینه ها به عهده اون باشه
سن ازدواج بستگی به شخصیت خودت داره بعضیا چهل یا سی و هفت سالگی خوشبخت میشن بعضیا زودتر سلیقه ای هست ولی من شخصا زیر. بیست و پنج توصیه نمی کنم چون بعد این سن انتخابت عاقلانه تر و زندگیت پایدارتره
