مامانم واسه بار سوم توو بارداری باهام دعوا کرد

همین چند وقت یه بار که زنگ میزنی به این روانی،خیلی خوشحالم واست چون بچه ت بیاد رفتار خوب با بچه ت رو ببینی دیگه سالی یه بارم سراغش رو نمیگیری والسلام

روابطتت کم کن،ببین چقدر ب آرامش میرسی.اینو منی میگم ک تمام این مراحل پشت سرگذاشته.اونقدرگریه میکردم...اونقدربرام باارزش بودن....ولی الان مستقیم و نیازم ب حرف زدن با اطرافیانم رواز صد به ده درصد رسوندم.مادرمنم ازپشت گوشی زخم زبون میزد.کارشوهرم و خانوادش وخوردوخوراکمون مسخره میکرد....و کلی بددهنی.وکلی اتفاقات بد دیگه.الان کلا نه میرم شهرمون و نه اجازه میدم ک بیان.

دقیقا،منم چندین سال پیش اصرارمیکردم بیایین،وهرباردعوا میشد.اون وسطای زندگیم زد ۷،۸ ماه کلا بیخبربودن،دورازجون شما و بچتون،زد وبچه فوت شد توشکمم،۷ ماهه بود.ازاسترس ونگرانی،چهارروزبیمارستان بستری شدم.کلا بیخبربودن.یسال بعدش اومد وگفت بچت کو،....داستان دعوا و جنجال و بگومگومون بازترشد....بعداین جریانا سه سال توهم و اندوه دخترم طی کردم توسکوت....بعدش دیگه اون من قبلی نشدم که نشدم ونشدم.یه پسردارم.کلا ۵،۶ باربیشترندیدن..حالا ۳ ساعتم فاصله هس.میگم یعنی راهمون زیادم دورنیس.قبلنا اونقدرمیرفتم...الان چهارسال پام توشهرم نزاشتم.و قیافه هیچکدوم ازبرادرا و خواهرا و پدرومادرندیدم.و دلمم تنگ نمیشه دیگه.چون برام مردن

قطع ارتباط.

مممنونم.اره تنهابودم ب چ سختی گذشت.واون سختیها روحم ازلطافتش درآورد.شاید لازمه زندگیم بوداین سختی.

باکسیکه آرامش ازت میگیره حرف نزن.هرکسیکه باشه.خودت مهمتری.

بیخیال باش .همین

درک میکنم این حس کمبوده خیلی دردناکه اما مطمئن باش که زن قوی ای هستی که تا اینجای راه رو اومدی و این روزا هم چشم به هم بزنی میگذره و نینی خوشگلت به دنیا میاد