انقدر درس و کارهای منزل و بچه‌داری بهم فشار آورده که نگو

اگر فکر می‌کنی مجبور به ازدواج، به این فکر کن که ممکنه یکی صدبرابر بدتر از خانواده خودت قسمتت بشه و اینطوری هزار بار آرزو می‌کنی کاش به همون خونه ای که ازش بی‌زاری برگردی.

خانواده بالاخره خانواده است! نمی‌گم خوبن ولی هرکاری کنی بالاخره مسئولیت زندگی تو باهاشونه. ولی همسر آدم اگر کم بیاری آخرش طلاقه شاید خیلی زود شاید خیلی دیر! 

ولی با خانواده خود آدم بودن ته نداره؛ تا همیشه حق داری که باشن کنارت. می‌دونی منظورم چیه... یعنی بالاخره ارتباطت ممکنه باهاشون درست بشه ولی با همسر چون فقط همون پیوندِ بین‌تون هست، خیلی راحته خراب کردنش و اینطوری برگردی پیش خانواده‌ات خیلی بدتره. ازدواج باید به میل و با عاشق باشه نه از سر اجبار!