حالم جدا جدا خوب نیست

آن روز که پدر ز پسر می‌کند فرار..
مارا ولای شاه نجف میدهد قرار

تقدیر‌ نه!عنایت مولا به کار ماست
چرخیده زیر پای علی چرخ روزگار

گر صدهزار بار به دنیا قدم نهم
من روی می‌کنم به نجف صدهزار بار

گفتند مرگ لحظه ی تشریف حیدر است
مردند عاشقان وصالش به اختیار

نان جوین سفره اش آنقدر خشک بود
که لب نمی‌زدند فقیران روزگار

هرکس به یک طریق در ایوان او خوش است
یک عده بین سجده و یک عده می گسار

با گوشه ی عباش به آتش اشاره کرد
ناگاه بر خلیل گلستان شد آشکار

وقت سرشتن گِل ما ذات کـردگار
فرمود: بوتراب! تراب از نجف بیار

انگورهای روی ضریحش برای خلق
مستی ما ز نام علی گشت پایدار

تولیت حریم علی دست فاطمه است
گر پرده را خدا بزند لحظه ای کنار

قبله‌ی ما علی و قبله نما نیز علیست
حرمِ ما نجف و کعبه‌ی ما نیز علیست💖

☝️ امیرالمومنین علی (ع) فرمودند :

❗️ ارزش های والای اخلاقی

〽️ هيچ شرافتی برتر از اسلام،
و هيچ عزتی گرامی تر از تقوا،
و هيچ سنگری نيكوتر از پارسایی،
و هيچ شفاعت كننده ای كارسازتر از توبه،
و هيچ گنجي بی نيازكننده تر از قناعت،
و هيچ مالی در فقرزدایی،
از بين برنده تر از رضايت دادن به روزی نيست

✿ و كسی كه به اندازه كفايت زندگی از دنيا بردارد به آسايش دست يابد، و آسوده خاطر گردد، در حالی كه دنياپرستی كليد دشواری، و مركب رنج و گرفتاری است، و حرص ورزی و خود بزرگ بينی و حسادت، عامل بی پروایی در گناهان است، و بدی جامع تمام عيبها است.

📚نهج البلاغه ، حکمت ۳۷۱

🔹قالَتْ علیها السلام :

🍃الْجارُ ثُمَّ الدّارُ. (اول همسایه سپس خانه)

حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها): اوّل باید در فکر مشکلات و آسایش همسایه و نزدیکان و سپس در فکر خویشتن بود.

📗علل الشّرایع :ج ۱، ص ۱۸۳، بحارالا نوار:ج ۴۳، ص ۸۲، ح ۴

میدونم عزیزم منم چند وقت پیش اینطور بودم 

الان شکر خدا بهترم 

ولی بازم دچار حمله میشم

وقت مشاوره گرفتم شاید دارویی بده خوب بشم

.

(ع)

🔹برای تمام نعمت ها کلید و قفلی مقرر شده است،
پس کلید آن صبر و قفل آن تنبلی است. 

آیه ای از کلام نورانی💫#خدا

❇️إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي ﴿۱۴﴾

 🔸همانا! من خدایم که جز من معبودی نیست، پس مرا بپرست و نماز را برای یاد من برپا دار.

         (سوره طه آیه ۱۴)

@ganj_elihy

داستان شب🌙💫

شیخی بود که به شاگردانش عقیده می آموخت ، لااله الاالله یادشان می داد ، آنرا برایشان شرح می داد و بر اساس آن تربیتشان می کرد.

روزی یکی از شاگردانش طوطی ای برای او هدیه آورد، زیرا شیخ پرورش پرندگان را بسیار دوست می داشت. شیخ همواره طوطی را محبت می کرد و او را در درسهایش حاضر می کرد تا آنکه طوطی توانست بگوید: ✨لااله الا اللّه✨

طوطی شب و روز لااله الا الله می گفت.  اما یک روز شاگردان دیدند که شیخ به شدت گریه  می کند. وقتی از او علت را پرسیدند گفت : طوطی به دست گربه کشته شد. گفتند برای این گریه می کنی؟ اگر بخواهی یکی بهتر از آن را برایت تهیه می کنیم. شیخ پاسخ داد: من برای این گریه نمی کنم. ناراحتی من از اینست که وقتی گربه به طوطی حمله کرد ، طوطی آنقدر فریاد زد تا مُرد.

با آن همه لااله الاالله که می گفت ، وقتی گربه به او حمله کرد ، آنرا فراموش کرد و تنها فریاد می زد. زیرا او تنها با زبانش می گفت و قلبش آنرا یاد نگرفته و نفهمیده بود.

سپس شیخ گفت می ترسم  من هم مثل این طوطی باشم ! تمام عمر با زبانمان لااله الاالله بگوییم و وقتی که مرگ فرارسد فراموشش کنیم و آنرا ذکر نکنیم ، زیرا قلوب ما هنور آنرا نشناخته است!

آیا ما لااله الااللّه را با دلهایمان آموخته ایم؟

@ganj_elihy