من یکسال و خورده ای هست نامزدم نامزدمم چشم بد دور خیلی آقاست و مرد خوبیه خداوکیلی... ولی جدیدا پی بردم که اصلا نیاز ندارم پارتنری داشته باشم و مجردی زندگی کردن برام جذابتره 🫠
خودم دختر فعالیم کلا و روتین داشتن زندگی و پیشرفت دادن خودم خیلی برام مهمه!
هرچند اونم میگه پشتیبان و همراهتم ولی دوست دارم هرچی بدست میارم برا خودم و کمک خودم و خدام باشه اصلا با آدما حال نمیکنم بدرد خانم خونه بودن و مادر بودن هم نمیخورم انگار
اون پسره هم باهام عادت کرده موندم چطور ردش کنم اصلا چی بگم بهش در عوض من اصلا وابسته نیستم و واقعا زیر یه سقف زندگی کردن با یکی دیگه برام هیجان انگیز نیست
نظرتون چیه دوست دارم از کسایی که سنشون بیشتره و تجربه داشتن بدونم
