هفت ماه دیگه کنکورمه.... درسته تا اینجارو باختم و دیگه هیچ امیدی نمونده برام... تصیر خودمم بود اونقدر بهونه اوردم که رویاهام پر پر شدن.. حالا من موندمو کلی رویا و زمان خیلی کمی که برام مونده.. یه حس بی ارزشی... یه حس بی وزنی... ولی من باید یه کاری کنم..نمیدونم کجای این مسیر ایستادم ولی کلی ارزو دارم که هنوز زندگیشون نکردم.. به همین راحتی تموم؟ سرعت زمان زیاده؛ خودمو تیمار میکنم ؛ بلند میشم و مسیرمو عوض میکنم تا جایی که جون دارم میدوام.. نشد سینه خیز میرم میخوام از این به بعد تمام دردایی که ممیاد سمتمو با اغوش باز بغل کنم :) داغون میشم ولی حقمه .
ببین من یه پیشنهاد بهت بدم؟ خودم وقتی انجامش دادم توی زندگیم معجزه کرد.
قبل از هر تصمیمی چند دقیقه وقت بزار و برو کاملاً رایگان تست روانشناسی DMB مادران رو بزن. از جواب تست سوپرایز می شی، کلی از مشکلاتت می فهمی و راه حل می گیری.
تازه بعدش بازم بدون هیچ هزینه ای می تونی از مشاوره تلفنی با متخصص استفاده کنی و راهنمایی بگیری.