من وقتی بچه بودم خیلی درونگرا و منزوی بودم ولی وقتی کتاب داستان میخوندم و کسی از من میخواست تعریف کنم با جزئیات تعریف میکردم و کسل کننده بود
بخاطر همین همیشه قبل از اینکه کوچک ترین حزفیم میخواستم بزنم همه بهم میگفتن تند بگو
منم فکر میکردم یعنی تندتند صحبت کن
و من سرعت رو میبردم بالا و همه میگفتن چی؟؟ دوباره بگو متوجه نمیشم
و الان یه بزرگسالیم که تند و سریع صحبت میکنه :))))
و به من میگفتن خلاصه بگو. الانم انقدر خلاصه حرف میزنم که گاهی طرف باید چندین سوال بپرسه! تو اکثر جمع ها هم ساکتم مگر آدمایی که کنارشون احساس امنیت میکنم از نظر روانی
منم تند تند صحبت میکنم رفتم مشاور گفت از ضریب هوشی بالا هست😅😅😅
اي بابا خانوم توت فرنگي
حرف ديگران برات مهم نباشه خودت باش خود واقعيت همونجوري كه هستي نه چيزي كه مورد تاييد بقيس و باهاش راحت نيستي چرا بقيه رو راضي نگهداري به قيمتي كه تغيير كني؟
اصلا هم كسل كننده نيستي
منم اعتراف ميكنم ادم تو سري خوري هستم اجازه ميدم همه راحت سوارم بشن هيچوقت از خودم دفاع نميكنم ميذارم همه چي سرم در بياد بعد تو خلوت انقدر گريه ميكنم تا جونم بالا بياد مقصر يكي ديگس كه الكي باهام بحث ميكنه من ميذارم اذيتم كنه با حرفاش خورد بشم بعد خودم باز يه بار ديگه تو خلوت به خودم اسيب بزنم كل موهامو كندم جلو سرم كچل شده مژه هامم ميكنم پوست كنار ناخنامم در ميارم يه شخصيت منفعل و اسكيزوئيد دارم همش تو هپروتم هرچي زخم زبون ميشنوم بازم از رو نميرم دوباره بهمشون فرصت ميدم بهت ميدم من نسبت به خودم خيلي سخت ميگيرم تا بقيه... تنام اون خود خوري ها و اينكه هرچي ميشد ميريختم تو خودم الان تبديل شده به يه عالمه مشكل هورموني... و اختلال هاي ديگه لطفا مثل من نباشين
