نسل زد به عنوان غمگین ترین نسل شناخته شده

هردو سوختن هرکدوم یه جور 

دهه شصت با محرومیت و محدودیت 

دهه هشتاد با رها شدن به اسم آزادی 

بخاطر اینکه اخلاق رو خیلیاشون فراموش کردن. مثلا چیزی به نام قناعت رو اصلا خیلی از بچه ها بلد نیستن. توقعشون از خودشون و دیگران بالاست. وگرنه شرایط زندگی و امکانات برای ما دهه شصتی ها خیلی سخت تر از الان بود. بچه های خودم الان انقدر امکانات دارن که اصلا قدر داشته هاشون رو نمیدونن فقط بیشتر و بیشتر میخوان

دهه ی ۸۰  با تورم  گرونی  نظام اموزشی آشغال  هر روز یه جور بامبول دراوردن واسه شیوه ی آموزش و کنکور و ....

این گرونی رو همه نسلا دارن حس میکنن نسل زد و آلفا و بتا و قبل و بعدش نداره

نسل زد نصف مشکلات دهه‌شصتی‌ها رو ندیده

درسته الان مشکلات جامعه خیلی زیاده ولی بارش روی دوش پدر و مادر اون‌ نسل زدی عزیز هست

یه سریا یه جوری کلی گویی میکنین که آدم میمونه چی بگه

خوبه یه ویژگی بدی که از یک دهه شصتی دیدیم رو به همه دهه شصتیا نسبت بدیم؟!

دهه شصت با افزایش جمعیت و خرابی ها و تورم بقیه مسائل بعد جنگ وعلاوه بر اون  تمام این اتفاق هایی که الان دهه هشتاد دارن تجربه میکنن هم دارن تجربه میکنن یعنی هم کودکی هم‌نوجوانی هم جوانی هم میان سالی و‌پیری شون رو تو بحران بوده سیستم آموزشی هم که برای همه یه جوره تازه الان باز شما کلی امکانات دارین سالی دوبار فرصت دارین کنکور بدین قبلا سالی یه بار بود انقد کلاس و امکانات نبود یه قلم چی بود اونم هرکسی نمیتونست بره

از امسال بازم یه بار هست اونم با هزار جور بامبول

جامعه رو به پیشرفت رفته

دهه ی شصت   همه یه جور بودیم   همکلاسی ها  و دوستان و ... و مردم جامعه تو یه سطح بودیم

تک و توک  دوچرخه و اسباب بازی فلان مارک داشتن   فقیر و دارا نداشتیم

الان با اینکه قشر متوسط به بالا هستیم   نمی تونیم نیازهای فرزندامون رو بر آورده کنیم

کلاسهای آنچنانی 

پول تو جیبی  خوب

موتور   ماشین  و ....

فرزندان ما  رفاه نسبی حقشونه   مثل اکثر بچه های دور و ورشون.

ما رو زود با یه حرف گول میزدن و خر می کردن و هیچ وقت به خواسته ها و حقمون نرسیدیم

بچه های الان   آگاه و دانا ترند و خودشون رو لایق بهترین ها می دونن و   ....

من خودم متولد ۶۴ 

بچه هام  ۸۵  و ۹۱

از دید کلی میگم

زمان ما اگر یادتون باشه واحدهای دانشگاه آزاد کمتر بود با ظرفیت پایین‌تر

ظرفیت دانشگاه دولتی‌ها هم کمتر بود 

و واقعاً دانشگاه آزاد قبول شدن هم سخت بود ولی وقتی کسی قبول میشد مورد تمسخر قرار می‌گرفت اما حالا که دانشگاه آزاد کلی صندلی خالی داره نسل جدید دانشگاه آزاد رو یه افتخار بزرگ میبینه

از اون طرف کل ویدئوهای آموزشی توی فضای مجازی پخش شده ولی زمان ما اگر دستت به کلاس نمی‌رسید نرسیده بود و تمام 

الان صد رقم کتاب کمک آموزشی هست ولی زمان ما فقط یه مبتکران بود که الان به حساب نمیاد

برعکس تصورشون الان درس خوندن و رسیدن به دانشگاه راحت‌تر شده

درعوض اینهمه امکانات خیلی هم اموزش پرورش اذیت میکنه
دهه 60 کجا میومدن کنکور رو با سوابق انجام بدن و هرسال هم یه تصمیم جدید بگیرن؟ الان یکی بخواد پشت بمونه برای 406 باید امتحانای دهمو از اول نهایی بده ، از اونور الان کسی تجربی بخونه نمیتونه کنکور ریاضی بده یا برعکس، وضعیت مدارس افتضااااحه مخصوصا که یکی دولتی هم باشه ، اونموقع ها همه با هم برابر بودت تک و توک مرفه داشتیم اکثرا هم به فکر درس و مدرسه بودن اونی که میرفت مدرسه سرش تو کار خودش بود الان تو مدرسه ها همه غلطی میکنن جز درس خوندن روی اون 2 3 نفر هم تاثیر میزارن ، نظارت نیست اصلااا اونموقع ها معلم ها باسواد بودن و کلا هم اموزش یه چیز مهم بود ولی الان چی

در مورد اینکه نمیشه کنکور یه رشته دیگر رو بدی کاملاً حق و درست میگی واقعاً داره ظلم میشه

در مورد امتحان مجدد برای کنکور دو سال دیگه هم واقعاً ظلم هست

اما تبعیض آموزشی بخاطر نبود فضای مجازی اون‌موقع بیشتر بود الان هرکس بخواد از هرمدرسه یا هرمنطقه محرومی میتونه به فیلم‌های آموزشی دست پیدا کنه

ولی اون زمان منطقه محروم واقعاً محروم و دور از همه چیز بود

و معلم‌ها هم بعضی‌هاشون دیپلم داشتن مثل معلم ادبیاتمون که خیلی هم خودش رو بالا می‌گرفت