پدرم تو سرد خونه است کسی رو نداره براش دعا بخون

۷۰ سال زیاد نیست پدر من ۹۳ سالش بود ۳ ماه میشه فوت کرده عزیز عزیزه چه ۱۰۰ ساله چه ۱۰ ساله چوب خشک باشه اما باشه جاشون خیلی خالی تو اوج بگو و بخند یه آن حس میکنی جای خالیش رو ، سر سفره، دورهمی ، تو هر اتفاق روزمره خاطراتش ظاهر میشه

خدا رحمتشون کنه به شما صبر بده😭😭😭🖤

پدرا ستون خونه ان با هر سن و سالی.من نزدیک به 10ماهه ندارمش.

دروغه محض که خاک سرده ،هرروز دل تنگیا زیادتر میشه.

الان دور وبرتون زیادن و تا ده روز اول اصلا نمیفهمی چی شده،میگن طرف بدنش گرمه نمیفهمه

یهو که همه کم کم میرن و دور و برت خلوت میشه میفهمی چه بلایی سرت اومده....

دیگه خونه میای نیست...

صداش نیست....

عطرش نیست...

دستاش نیست...

برق چشماش نیست...

آخخخ که درم چقد تنگه برا برق چشماش وقتی وارد خونه میشدم و خوشحالیش رو تو چشماش میدیدم.....

آی بابا......

آه از رفتگان بی برگشت....🥺🥺🥺

همه اینا رو با اشک نوشتم😭😭😭😭

[QUOTE=402606510]70 سال 😭 ولی پشت و‌پناه من

عزیزم.خدارحمتشون کنه.خدا بهتون صبر بده.

چی بگم والا. پدر و مادرم صد سالشون هم که باشه برای فرزند پدر و مادرن. هفتاد سال که سنی نیس.

روحشون شاد باشه عزیزم ، خدا بهتون صبر بده . من هم دیشب هم پریشب هر چی واسه پدره خودم خوندم اسم پدره شما رو هم اوردم . نمیدونم چرا حتی یه صلواتم میفرستم پدره شما هم میاد توی ذهنم .

خدا رحمت کنه پدرتو سنش خیلی بالا هم نبود پدر من 73 سالگی فوت کرده دوماهه هر روز خون گریه میکنم 

فدات شم ، حتما عزیزم ، شاید باورت نشه ولی بخدا امروزم خیلی بیادش بودم و هر کاری به نیت پدرم کردم اسم پدر شما رو هم اوردم، حالت چطوره ؟ 

یا خدا ۷۰ که زیاد نیست 😔

روحش،شاد 

منم ۴۵روزه مادرمواز دست دادم 😪

طبیعیه عزیزم ، من همیشه میگفتم اگر یه مو از سر بابام کم شه میمیرم چه شبهایی که از ترس از دست دادنش تا صبح گریه میکردم ، روزی که فوت کرد و رفتم بیمارستان همه زااااار میزدن همه مردم ما رو نگاه میکردن من فقط نگاه میکردم ، احساس میمردم تمام دنیا اوار شده رو سرم ولی اشکم در نمیومد ، وقتی رفتم سردخونه دیدمش و امدم بیرون از بیمارستان نمیدونی چقدر برام سخخخخخخخخخت بود که ما الان میریم و اون میمونه اونجا ، توی اون سرما . داشتم میمردم ولی گریه ام نمیومد ، منم اذر ماه پارسال پدرمو از دست دادم و چند روز دیگه اولین سالگردشه شاید باورت نشه ولی تازه بعد از چهار ماه  تازه تونستم اونجوری که باید عزاداری کنم ، ولی از اون روزی که اشکم در امد تا همین لحظه که داشتم براش گریه میکردم  ، شبی نیست که زار نزده باشم ، شبها میمیرم و زنده میشم از گریه ، از دلتنگی ، از بی کسی ، اصلا زندگی بدون پدر خییییلی سخته ، اولین مناسبتها ادم و میکشه ، یلدا ، روز پدر ، عید ، دور همی های خونه مادر و خواهربرادرها، .... به نظر من کلا زندگی عوض میشه و یه خلایی که با هیچی پر نمیشه، توی بهترین لحظه ها هم یه غم بزرگ توی دل ادمه که هر لحظه ممکنه بغضت بترکه ، با کوچیکترین حرف کسی ادم خییلی احساس بی کسی میکنه ، ببخش که ناراحتت کردم خیییلی دلم پر بود  ، از خدا برات ارامش و برای پدرت امرزش میخوام ، تا جایی که برات ممکنه قران بخون هم خودت اروم میشی هم واسه پدرت خوبه ، خوابش و ندیدی ؟؟؟؟

حتما حتما پدرتو یاد میکنم ، اصلا نمیدونم چرا از اون شب اولی که تاپیک زدی هر شب پدرت میاد توی ذهنم بخدا