نمیدونم کی و کجا اینجوری شدم اصلا خوشحال باشم یا ناراحت
ولیی اگهه ببینم ی آدم داره گریه میکنم حتی عزیز جونم باشه.. نمیتونم کامل مطمئن باشم که واقعن از ته دلش گریه میکنه یا نه
مثلا ی پسر پشت تلفن گریه کنه که اصلااا احتمالا خندمم میگیره.. حرفای عاشقونه و این حرفا که فقططط میخندم😂 انگار همه دارن بازی میکنن
نسبت به همههه بی اعتمادم.. ینی مثلا به هیچکس وابسته نمیشم.. هر لحظه بنظر من ممکنه آدمایی که بهشون میگیم رفیق دوست و اینا برن.. بد بشن و آدم جدید و این حرفا:)
شما هم همینجوری باشید.. بیخیال اینا🌱
هستم و میگم خوب نیس
به نظر خودت چرا
بچه بودی ناامنی عاطفی تجربه کردی اینطور شدی فک کنم ..بغضی جاها خوبه بعضی جاها نه
نه منم همینطورم .بیشتر به نظرم از ترس اینکه دوباره اسیب ببینیم اینطور شدیم و یه دیوار دورمون کشیدیم .میترسیم دوباره اعتماد کنیم و یا وابسته بشیم چون اخرش خودمون تنها میمونیم .....من نمیدونم ادم ساده ایم یا پیچیده ولی دور و بریام پیچیده بودن و مجبور شدم اینطور بشم
نه این دیواره از همون ضعفه میاد دقیقا تو فقط خودت رو سعی داری محافظت کنی در حالی که درونت همونطوره ...اخرشم دیگه از چیزی لذتی نمیبری مث من حوصله هیچ چیزی و هیچ کسی و نداری ...اصلا خوب نیست . بغضی موقع دلم بالا میاد
قشنگم این جور نیست
پس احتمالا تو طرز فکرت مثل من نیست و با من فرق داری
چون من درونمم همینه کاملا
من تصمیم گرفتم خودم و دوس داشته باشم و کسی نزارم باعث بشه خودمو فراموش کنم.. باور نمیکنم آدما رو چون میدونم همه آدما قابل اعتماد نیستن.. فرق زیاده
من حتی به عشق و اینجور چرت و پرتا هم اعتقاد ندارم و به نظرم همه دروغین
من به عشق پسر به دختر اعتقاد دارم
ولی دختر به پسر نه.. نه اینکه دختر نتونه عاشق بشه.. نههه
چون وقتی دختر عاشق تر از پسر باشه اون رابطه به درد نمیخوره
رابطه ای ک پسر عاشق باشه و دختر در حد دوست داشتن باشه تا ابد چشم حسودا رو کور میکنه🫠
