اسی خیلیامون این روزارو گذروندیم یه چی بگم برا تورو چندنفرفقط دیدن برا من کفشم پاره پوره شده بود بدبختی این بود همون سال گرفته بودم و امکان نداشت کفش جدید بگیرن تازه کفش خریدنی دو سه انگشت بزرگتر برامون کفش میگرفتن که چندسال استفاده کنیم اون کفش همون سال اول بود که قسمت جلوی کفشم دوختش باز شده بود و من برا اینکه راه رفتنی جورابم تو چشم نزنه کفی کفش از داخل گذاشته بودم برگشتنی از مدرسه با چندتا دوستام برمیگشتیم یه چند متری راه اومده بودیم که یهو کف کفش از دوختای باز شده سر کفش زد بیرون که مجبور شدم برش دارم که دوستم خندید گفت فک کردم لواشکه🤣🤣 اونروز خیلی ناراحت شدم ولی الان میخندم .. بیچاره خواهرمم کفشش هی دوختش باز میشد اونمسر راه مدرسه چسب مایع میخرید میچسبوند .. یه بارم مامانم الکی گفته بود که نداریم و مدرسه برا خواهرم یونیفرم رایگان داده بود که بیچاره خواهرم با اون سن کمش خیلی ناراحت شد گریه کرد که بابای من کارمنده چرا من باید لباس خیریه تنم کنم و مامانم به مدیر پسش داد... در کل عزیزم هممون روزای سختی گذروندیم فکر کن اون روزا خواب بوده مهم اینه تموم شده
طبیعی هست، و گذر کردن کامل ازش کار خیلی سختیه. اگر می تونید تراپی را ادامه بدین یا اینکه خودتون روش کار کنید مثلا با خوندن کتابهایی که در زمینه درمان تروماهای کودکی هست. متاسفانه اکثریتمون تروماهایی از دوران کودکی داریم حالا در زمینه های مختلف
همه تو زندگیشون ازین چیزا دارن فقط تو تتها نیستی
بعدمکار معلمت اشتباه نبوده درکش کن
اون فکر کرده تو از سر شیطنت فرارکردی
نمیدونسته چرا چنین کاری کردی
قطعا اگه لحنش هم بد بود بازم میگفتی چرا با اینکه وضعیتمو فهمید بازمدرکم نکرد!
