نه عزیزم من با همسرم مشکلی نداشتیم یعنی از لحاظ عاطفی اینا فوق العاده تامین بودم اخلاق و رفتارش عالی فقط ما از دو شهر مختلف بودیم و خانواده ها قبول نمیکردن سنمونم کم بود
هیچ کس جز همسرم نمیتونست منو برای ازدواج مجاب کنه
یک ماه بود که دوست شده بودیم بهش گفتم اگه دوسم داری باید بیایی خاستگاری وگرنه من دیگه نمیتونم ادامه بدم اهل دوست پسر بازی نیستم و وقتشم ندارم اما خیلی دوست دارم
گفت خانوادم نمیزارن با هم ازدواج کنیم و راضی نمیشن منم گفتم پس باید خدا حافظی کنیم و براش آرزوی خوشبختی کردم و کادوی خدا حافظی هم خریدم براش و با گریه از هم جدا شدیم
تا اینکه بعد از ۶ ماه برگشت با التماس و گفت تو دختر خوبی بودی و من می خوام فقط با تو باشم خانوادم در جریان گذاشتم و میخوان بیان خاستگاری
گفت من فکر میکردم تو هم مثل دخترای دیگه که بهشون میگن خانوادم اجازه نمیدن برام صبر میکنی و با من دوست میمونی ولی دیدم سریع کات کردی و کلا رفتی و نه زنگ زدی و نه تماس فهمیدم آدم من تویی و فقط میخوایی زندگی کنی با من
و گفت هر کاری کردم نتونستم فراموشت کنم برگشت و خانوادش که راضی نبودن اومدن خاستگاری و ازدواج کردیم البته خانوادش بعد از دیدنم عاشقم شدن
خب در طول اون ۸ سال رو گفتم
من چندتا پیشنهاد داشتم حتی چند نفر ناشناس که حتی پیگیری نکردم کیان خواستگارهای خیلی خوبی هم از لحاظ مالی داشتم
ولی همسرم تو اون ۸ سال با من فوق العاده خوب بود که هیچ کس ابدا به چشمم نمیومد
ببین من آدمی نیستم تو فامیل و خانواده از همسرم زیاد تعریف کنم یا استوری عاشقانه یکبار هم نذاشتم ولی تو اولین برخورد و حضور ما همه میفهمن علاقه همسرم چقدر زیاده بمن
