من تا ۱۴ سالگی ۱۵ سالگی همش توی خونه بودم سرگرم بازی کردن گیم بودم
بعد این سن رفتم ارایشکر شدم رفیقایه زیادی پیدا کردم به خودت رفیق خوبه ولی اون رفیقای ک من پیدا کردم از بچکی باهم بودن ولی من از ۱۵ ۱۶ سالکی باهاشون بودم نیاز دارم ب ی رفیق بیدار بشه زنک بزنه بهم من بیدار بشم زنگ بزنم بهشون یجورایه رفیقامون هم رفیق دارن میدونین چی میگم
خیلی برام سخته مثلا ی رفیق دارم میزیم جایی اون رفیقم ی رفیقزمان بچگیش اشنا میشه من حس بدی تو خالی دارم چون واقعا ی رفیق پایه از بچگی نداشتم الان که ۱۹ ساله اینو بهم ثابت شده رفیق قدیمی که باهم سیگاری شدین باهم مشروب خوریو شروع کردیم باهم باشگاه شروع کنیم وباهم همه کار از بچگی انجام بدیم و ندارم و خیلی سخته برام
با رفیقام میریم تو جمع رفیقامون باهم راجب خاطرات قدیمشون حرف میزنن ولی من هیچ حرفی ندارم بزنم کلا حالمو خراب میکنه
