من سه ساله ازدواج کردم ومحل کار همسرم شهرستانه ویه ساعت فاصله داره وبیچاره ۵ساله هرروز رفت امد میکنه...بازمیخوان انتقالی همسرمو بدن یه شهرستان دیگه که خیلی خیلی دورتره از خونوادم میشم ولی موقعیت سغلی خوبیه...موندم چیکارکنم خیلی ناراحتم از یه طرفی نمیخوام این فرصتو از همسرم بگیرم از طرفیم خودمو وپسردوسالم بدون آشنا تو شهرستان غریب
اونجام باید مستاجرباشیم
شما جای من بودین چیکارمیکردین
ميرفتم
من جای شما بودم هرجا همسرم میرفت میرفتم
سخته ولی خب موقعیت شغلی بهتر یکم سختی هم داره
خب عزيزم برو بزار همسرتم سختش نباشه تو اين راه
من می رفتم
خب من همسرمم توغربتیم هیچکسم نیست تازه من باردارم هستم چ اشکال داره خداروشکر کن کار داری وموقعیتشم میگی خوبه برو دیگه عادت کن مستقل بشی خانوادتم میان سرمیزنن تومیری
من باشم میرفتم حتی اگه بدترین شهر باشه
دیگه خانواده دار هستید و مسئولییت دارین
اولا بستگی داره چ شهری باشه
دوما برای چند سال ؟ موقته یا...
برو اینم ی تجربه است عوضش این سوابق باعث پیشرفت مالی وشغلی همسرت میشه واینده خوش میشه براتون
یک کلمه میگی شهر غریب و سینه میزنی
ولی نمیگی شهر جدید، خونه جدید، دوستای جدید 🙂
برو اگه بخوای یه فرصتیه برای کلی تنوع
والا هزاران نفر با شوهراشون تو شهرهای غریب بدون حتی یک اشنا دارن زندگی میکنن.
دلت اومد هرروز شوهرت تو این اوضاع جاده ها و ماشینا هرروز بره بیاد؟؟؟جونش رو تو جاده ها بزاره؟؟؟
ازشهرستان میاندوآب کسی هس...میخوایم اونجا انتقالی بدیم...چجور جاییه
سلام
حتما میرفتم ، آینده داره
و اگه نرید بعدا پشیمون میشید
اونجا هم ان شاءالله صاحبخونه و همسایه خوب پیدا میکنید و کمکتون میکنن و تنها نمیمونید
مستاجرمامانم از شیراز بودن و تازه عروس هیچکسی رو هم شهر مانداشتن ، خانه داری رو از مامانم یاد گرفت ، باردار بود با مامانم میرفتن دکتر وقتی همسرشون نبودن ، زایمان کردن ، مامانشون چند روز اومدن و رفتن ، باز مامان کمکشون میکردن ،
الحمدلله ماموریتشون تموم شد و برگشتن با کلی خاطره خوب و بعد از ۴۰ سال هنوز گاهی باهم تلفنی احوالپرسی دارن
ماهم تو شهرغریبیم.با هشت ساعت فاصله با همه...شوهرم بعضی اوقات میگه خونمونو ببریم شهر خودمون منم مجردی خدمت کنم اصلا دلم راضی نمیشه و قبول نمیکنم.تازه اینجوری خوبه از همه دوری و عزیز تر..وقتی میری همه مشتاقن ببیننت..همه دعوتت میکنن.و..
