مردم مامان دارن ما هم مامان داریم
باور کن نمیرم مثلا تو یه عروسی حواسم نبود داشتم اون وسط میرقصیدم رفتم تو اتاق پرو مثلا آرایشمو تجدید کنم دیدم لباساش زیر دست و پای بچه هاست دلم میخواست بشینم از دستش گریه کنم اومدم بهش گفتم مامان خجالت بکش چرا لباساتو جمع نمیکنی گفت تو که هستی من چرا جمع کنم
عزیزم ناراحت نشی چون همیشه در دسترسش هستی قدرتو نمیدونه
پدر بزرگ من همیشه بابامو جلو همه تحقیر میکرد
در صورتی که وقتی با هم بودن خوب بودن
خلاصه بابامم براش همه کار میکرد
اما خب قدر نداشت
تا اینکه پدربزرگم بستری شد بیمارستان بابام و عمو هام نوبتی مراقلت میکردن از بابا بزرگم و یه هفته بعد که مرخص شد بابام لگنش شکست و تا مدت ها خودش تو بستر بود
دیگه کاراش افتاده بود گردن عموهام
پدربزرگم غصه ی بابامو خیلی میخورد
خلاصه منظورم اینه تا دید بابام دیگه در دسترسش نیست فکر میکنم اونجا یکم قدرشو دونست
معذرت میخوام مادرته اما این مادر به نظر میرسه خودشو زده به خواب و کسی که خودشو میزنه به خواب نمیشه بیدارش کرد
من خودم احساس میکنم از وقتی بچه ی دومم اومده به بچه ی اولم خیلی وقت نمیذارم و اهمیت نمیدم یه لحظه مادرتو گفتی نمیدونم چرا فکر کردم ساید منم اینجوری بشم در اینده که همش از دخترم انتظار داشته باشم
این که شما به همه ی کارها مسلط باشی خیلی خوبه اما نه تا جایی که باعث اذیت و ناراحتی شما بشه
امیدوارم مادرت به خودش بیاد
کجای کاری یکبار خونه نبودم خونه بهم ریخته درب و داغون خالم میخواسته بیاد خونمون مامانمم گفته بیاد بعد جور نشد که بیان اومدم خونه تعریف کرد گفتم خاک برسرم میخواستی بیان تو این اشغال دونی؟گفت اشکال نداره میومد یکم مینشست و میرفت
منم واقعاً فکر کن بعد چندین ماه دوری از شهری به شهر دیگه با دو تا بچه ی کوچیک که هنوز یک سال شونم نشده بود پاشدم برم خونه ی مادرم...وای تو راه فقط تصورم این بود وقتی برسیم غذا آماده هست چای دم کرده بوی غذا پیچیده و خونه مرتبه...رسیدم واااای افتضااااح بود حتی آشغالا رو از سر میز برنداشته بود بعد ۱۰ ساعت راه که کوبیدیم اومدیم من و شوهرم وایسادیم تمیز کردن خونه زیر و بم خونه رو پاک کردم و برگشتم خونه ی خودم...مادر من هیچ وقت علاقه به کار کردن تو خونه نداشت اصلاً انگار گروه خونیش به کارای خونه نمی خوره اما کار بیرون برعکس انجام میده و شاغله دو تا شغل برای خودش داره اما وضعیت خونه و زندگی افتصاح از وقتی بچه بودم همین بود و من واقعاً مادری کردم از کلاس سوم ۹ سالم که بود فهمیدم اینا همه کار خودم باید باشه و کسی گردن نمی گیره متاسفانه یادمه یه الف بچه راهنمایی بودم هم درس می خوندم هم خونه تکونی می کردم هم به کارای خودم می رسیدم بعد الان می بینم دخترا اون سن چه قدر رفتارشون بچگانه هست دلم برای خودم می سوزه.
بابام اولا میگفت ولش کن این دختر رو کردیش نوکر خودت و پسرات بذار زندگی کنه ولی مامانم آشوبی به پا میکرد که اون سرش نا پیدا که به تو ربطی نداره دخالت نکن
چند بارم بابام باهاش دعوا کرد سر من ولی فایده نداشت عوض نشد که هیچ بدترم شد اوضاع رو هم جوری کرد که همه ریخته بودن سر من که میخوای مامانو سکته بدی؟منم به بابام گفتم ول کن دیگه بهش نگو
