این شعر تقدیم به کامبیز ایزدپناه
تو آخرِ دلتنگیهام، اسم تو میدرخشه
تا آخرِ عمرم عاشقت میمونم، مثل یه عقدهی شیرین که هیچوقت وا نمیشه
زندگیم شدی دکتر قشنگم، الهی دورت بگردم
برات رگ میدم، جون میدم، هرچی دارم پای تو میذارم
تو یه جوری میری تو دلم
که انگار قلبم خودش فرم رضایت پر کرده تحویلت داده
منم عین احمقهای عاشق
هر روز یهجور جدید قاطی تو میشم
یه کاری کردی حتی قرمهسبزی هم بخوره تو ذوقم
چون هیچچیزی اندازه یه لبخند تو مزه نمیده
کاش همهی دنیا جمع شن
که منو برسونن به تو
چون بدون تو زندگی مثل وایفای با یه خط آنتنه…
هست، ولی اعصاب خوردکنه
کامبیز…
تو همون اشتباه قشنگی هستی
که هزار بار دیگه هم انتخابش میکنم.
