تک دخترم.و بچه ی آخر
ولی پدر مادرم هیچ ارزشی برام قاعل نیستن.و باعث شدن روز به روز دورتر بشم و دلسردتر.فقط پسر براشون عزیزه
کاشکی هیچوقت دختر نمیاوردن🙂بهم میگن برو دیگه.سخته برای منی که دخترم پناهی ندارم جز خونه بابام.میشنوم این حرفارو
چندتا داداش داری؟
ی طرفه نمیشه به قاضی رفت بالاخره بچه شونی دوستت دارن
هیچی بدتر از این نیست که فقط بچه بزرگ رو جز آدم حساب کنن
بگو تخم انداختی وظیفته نگه داری خیلی ناراحتید شما برید من راحته جام والا
مگ چ میکنن ک میگی پسردوستن؟
انشالله کلا کسایی که صلاحیت ندارن صاحب فرزند نشن
دختر رو ادم حساب نمیکنن.هر چقدر حرف میزنم از سر دلسوزی.یا حتی از خودم دقاع میکنم.بدشون میاد
فکر کن نشسته بودیم همه.واسه همه .عروسشو پسرش چایی و خرما اورده بود.من هیچی.خیلی سخته این چیزا
حالا من هر چی بخوام بخورم.بگو یه لقمه نون.میگم نکنه دلش بخواد.ده بار فقط میگم بخور..
مشگل اینه گیره خانواده نمک نشناس افتادم
وای میفهمم.باور کن فقط باعث میشه ادم دور و دلسرد بشه
حتی با بچه ی اولم ارتباط سردی داشته باشیم
هممون اسیب میبینیم.از خدا میخوام روزی بهم لیاقت مادر شدن داد.فرقی نزارم.چون ماها خودمون اسیب زیاد دیدیم..
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
17 ثانیه پیش
17 ثانیه پیش
17 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
