عزیرم وقتی اطلاع ندارید لطفا نظر ی طرفه نذید.اصلا دخترم وابستگی ب من نداره.کلا هیچکس ب غیر خودش دوست نداره.اصلا هدفش من نیستم.خودش کلا شده مثل وسواس فکری.دلش میخاد همه دراخنیار خودش باشن همه برای خودش باشن.ب رفتاز بچه ها عکس العمل نابجا نشون میده و زیادی واکنش نشون میده.مثلا این بد نگام میکنه فلانی بهم میگه قهرم باهات فلانی بامن حرف نمیزنه.فلانی این مدادم برداشته..هرروز ی بهونه داره.مدرسه برای کی تغریح و گل بلبله ک اون انتظار داره میدان دوست یابی باشه.باید خودش با شرایط وفق بده مقل بقیه
اخه اونا که به بچه اهمیت نمیدن
بچه باید با مشاور احساس راحتی کنه و محیط امنی باشه
تا بتونه حرف بزنه
داخل مدرسه بچه فکر میکنه اگه حرفی بزنه همه میفهمن
و ترس داره
مشاورا مدرسه بیشتر تمرکزشون روی درس بچه هاس و
مشاوره هاشون در مورد تمرکز نحوه درس خواندن و...
اگه وضع مالیتون خوبه
پیش یک روانشناس کودک ببرید
باور کنید خیلی کمک میکنن
دخترتون خوب بشه شما هم ارامشتون برمیگرده
آخه اینکه طبیعی هست ...بچه بدنش نیاز به خواب داره ...واقعا سخته واسش ...ایراد از دولت هست ..بخدا دست من بود مدارس ابتدایی رو ساعت ۹تا ۱۲ میزاشتم ...متاسفانه بچه به چه ذوقی بره مدرسه ..اصلا چی داره مدرسه که بچه رو بخودش جذب کنه ...مدرسه واسه بچه ها شده دقیقا زندان ...
