با زندگیی که فک میکنم مال خودم نیست
شوهرم دوسم داره یعنی دوست داره کنارش باشم منو میخاد محبت داره ولی ااااااصلا اولویتش نیستم بلکه پدر مادر وحتی خواهر برادر وحتی خواهر زادش اولویتش هستن . حرف خانوادش براش مهمه تا حرف من هرچی روش کارکردم نشد
وبه طور مطلق تحت هر شرایطی باشه(حتی بدونه اونا مقصرن ومن مظلوم وبی گناه وبی کس ) به اونا کاملا حق رو میده وکامل طرف اوناس
به نظرتون به همچین آدمی میشه تو زندگی تکیه کرد وآرامش داشت عمرتو بزاری پاش واز جون ودل بچه بیاری براش
شما هم هستین کسایی با همچین شرایطی زندگی کرده باشین
