قیافش قشنگه چشماش عسلی سبز درشت...
اخلاقش عالیه صبوره نازمو میکشه محبت کلامی داره زیاد قربون صدقم میره مراقبمه اولویتشم وقتی مریض میشم حواسش بهم هست باعث پیشرفتم میشه
از طرف دیگه تحصیل کردس شغلش خوبه به شدتم کاریه با اینکه حقوقش کمه همه کار میکنه حتی شده تا دو سه نصفه شب علاوه بر کارش تو اسنپ کار کنه جوری که میاد از خستگی نا ندارد اما پیشرفتمون براش مهمه
خانوادشم خانواده خوبیه باباشو خیلی دوست دارم
و اما مشکلش قدش رو عصابمه بعضی وقتا برام مهم نیس اما بعضی وقتا به شدت ازارم میده یه حس وحشتاکی دارم به این فکر میکنم بقیه مسخرم میکنن یه حس بد وجودمو میگیره اینکه از بقیه مردا کوتاه تره ازارم میده یه راه حل بهم بدید تا اینجوری فکر نکنم( قدش ۱۷۰ )