نمیدونم حس کردم شاید من زیادی حساسم ولی خب یه جوری میشم
یه دوستی دارم خوابگاهیم اتاق هامون باهم نیست ولی خیلی با هم دوستیم یکی از دوستای نزدیکمه با هم اتاقیش هم دوستم ولی همش هرجا بره هر حرفی با منه خودش هم میکه تو از اون به من نزدیک تری و... بعد مثلا میخوایم بریم کلاسی چیزی من میرم در اتاق اون جون طبقه پایینه باهم میریم بارها شده من یه چند دیقه دیر کردم دیدم یا رفته یا داره میره یه چیز دیگم مثلا میخوایم از سرویس پیاده شیم منتظر من نمیمونه میره ولی واسه هم اتاقیش صبر میکنه
تا میتونی دوست زیاد داشته باش تا میتونی صمیمت با همشون کم که برات این چیزها اهمیت نداشته باشه رقابت تو دوستی معنی نداره
اینجا یه تلنگر ب خودت باید بزنی
که این دوستی پایدار نیس و صرفا شما داری صدتو برای طرف میذاری
خب تو هم صدت و براش نذار
و اینکه سعی کن با دیگران هم دوست بشی
حساس نیستی این اتفاقا نکته مهمیه که بدونی نباید هیچوقت خیلی بهش اعتماد کنی و روش حساب باز کنی ، توقع معرفت نداشته باش ازش
روی هیچکس حساس نشو . روی هیچکس حساب نکن انتظار هر کاری رو از هرکسی داشتع باش.
ن میدونید من خودم سعی میکنم ن روی کسی حساب باز کنم ن حساس شم چون ضربه لش هم دیدم ولی بعد ۳ سال هرروز بیخ گوش من می‌گفت تو بهترین دوستمی تو برام فرق داری تو برام اینی بعد من هم کم کم حس وابستگی و دوست داشتن دارم نسبت بهش ولی از اینکه حرفاش هم نمیتونم باور کنمم یه درده
