گاهی آدم فقط وقتی چیزی را از دست می‌دهد، تازه ارزش واقعی‌اش را می‌فهمد. خاطرات و لحظه‌هایی که به نظر کوچک می‌رسیدند، بعد از گذر زمان به گنجینه‌ای تبدیل میشوند که هیچ چیز جای آن را نمیگیرد. زندگی پر از رفتن‌ها و آمدن‌هاست، اما بعضی چیزها را هیچ وقت نمی‌توان دوباره یافت. شاید به همین دلیل است که آدم‌ها یاد میگیرند قدر حال را بدانند و لحظه‌ها را با دقت زندگی کنند. هر از گاهی باید نگاه کنیم به آنچه داریم و ارزشش را ببینیم، قبل از آنکه دیر شود.
*تکه ای از کتاب صدسال تنهایی*
