با نظرات خانواده ات موافق نیستم که حتما عروسی باید باشه اما در کل الان هردو داغین متوجه نیستین ،چندسال دیگه که آروم شدین معلوم نیس همچنان این تصمیم درست بدونین یانه مخصوصا از سمت آقا دارم صحبت میکنم...
باید جلوشون وایسین ، کاری که منو همسرم کردیم حتی عروسی نگرفتیم هردو کامل جلو خانواده هامون وایسادیم و کار خودمونو کردیم ، من ۱۹ بودم اون ۲۲ ، از ۱۴ سالگی هم دوست بودمباهاش
اگه شوهرت رو خوب میشناسی و واقعا انقدر پختگی داری که فرداها شوهرت هررررر اخلاق بدی پیدا کرد، بتونی زندگیت رو مدیریت کنی و جا نزنی،خودتون یه تاریخ عقد معلوم کنین و خانواده‌هاتون رو مجبور کنین بیان سر عقد و هیچ‌جوره کوتاه نیاین، بگین هرکدومتون نیاین، ما بدون اجازه و حضورتون عقد میکنیم.بعد عقد هم سرت رو بالا بگیر و به کاری که کردی افتخار کن!
قبلش هم خودت برو از دادگاه حکم رشد بگیر که نیاز به اجازه‌ی پدرت برای عقد نباشه.
بعضی بزرگترها فقط و فقط وقتی قبول میکنن که تو عمل انجام شده قرار بگیرن.
