امدم شهر دیگه برای زندگی بعد مادر شوهرم هر روز زنگ میزنه انتظار داره منم خمش زنگش بزنم حالا چند روز خودش زنگ نزد منم گفتم خب ی چند روز بگذره بعد زنگش میزنم
حالا زنگ زد صد بار گفت نباید ی زنگ هم بزنی منم جواب نمیدادم بحثو عوض میکردم باز دوباره میگفت
وقتی هم زنگ میزنه باید همه چیزو بپرسه که چی میخورین چی داریم چی ندازین کجا میری و ...
کلا میخاد همش خودشو به من بچسبونه منیدونم چیکار کنم با این ادم نچسب 🚶
بگو زنده ایم خداراشکر
تلفن هاش چند تا در میان جواب بده
زیاد جواب ریز نده. کلی جواب بده اونم با بی حوصلگی
مثلا می گه چی پختی بگو حالا یه چیزی می پزم
کجا رفتی؟ جای خاصی نرفتیم
چیکار می کنی هیچی داشتم نماز می خوندم وسط نماز زنگ زدین
کی اونجا هیچ کسی خودمونیم
من که خیلی وقت ها جواب نمی دادم بعد می گفت چرا زنگ می زنم جواب نمی دی؟ می گفتم من می خوام بخوابم تلفن از پریز درمیارم که یوقت زنگ نخوره خوابم ببره.
انقدر نفهم بود عصرها از سر کار می امدم تازه زنگ می زد گزارش می گرفت که چی پختی ؟ چیکار کردی؟ اخه من بدبخت از صبح تا حالا سر کار بودم کجا می تونم رفته باشم ؟ بعد هر روز می پرسید چی پختی؟ یعنی انقدر علاف و بیکاری که اون چیزی هم که من تو خونه می پزم برات مهم هست و باید هر روز خبر داشته باشی؟ البته که اینها بهونه بود مثلا می خواست از ریز زندگیمون خبر داشته باشه
شاید واقعا دوست داره خب میخواد باهات حرف بزنه🥲
دلش بیشتر تنگتونه
چون دور شدین ازش
اون چیزایی هم که میپرسه واسه اینه صحبت کش پیدا کنه
واسه اولین بار حس بد نگرفتم از کارش
فکر کردم فقط مال من اینطوریه
شانس آوردی نزدیکش نیستی
مث مادرشوهرمن زنگ نمیزنم زنگ میزنه میگه نباید ی زنگ بزنی میره پیش فامیلاش گلایه میکنه عروسام بمن زنگ نمیزنن، منم گفتم جلو زبونشو بگیره زنگ بزنیم. زنگ بزنیم هم آمارمیگیره و متلک میگه
بازم نماز شکربخون رفتی یه شهر دیگه، واس ما یهو ده صب پشت درظاهرمیشه
