خونه
اخه موقع جدایی مون ما هیچ مشکلی با هم نداشتیم .من ازش خاستم جدا بشیم .چون کم اورده بودم از زندگی .خاستگار دیگه ایی داشتم که فامیل بود من نمیخاستمش .ولی همه راضی بودن .بعدشم خونوادم با من لج کردن که ما راضی نیستیم تو با این پسری .از شانس بدمم اون موقع این پسره بیکار بود .اوضاع کلا بهم ریخت .منم کم اوردم جدا شدم .
چی بگم الان این وسط فقط یه بحث میمونه اونم بحث دل خودت ک چی میخواد
از یه سمت میگی بیکاره ببین اصلا تلاشی میکرد برا بدست اوردنت یا فقط حرفشو میزد الان اگه از حست مطمئن نیستی پس کلا بیخیال شو بنظرم این اسمش دوست داشتن نیس
مغزم دیگه رد داده از بس بهش فکر کردم .روزی نبوده تو این مدت بهش فکر نکنم .از یه طرف خیلی دوسم داش .برای راحتیم هر کاری میکرد .خیلی بهم محبت میکرد .از طرفی هم تو کار کردن خیلی بدشانسی میاورد .زیاد دنبال کار میگشت .خیلی بیکار میشد .از طرفیم قدرت اینو ندارم تو روی خونوادم وایسم .تصمیمای بزرگسالی خیلی سختن
فکر پسرم داره منو میکشه متاسفانه دیراموزه نمیدونم سنجش قبول میشه یان کلامش ضعیفه دارم روانی میشم اونقدر درگیرش هستم که مشکلات دیگم برام مهم نیست حاضرم جونمو بدم که خوب بشه خدا یا این بچه خوب بشه یا منو راحت کنه دعای شب و روزم همینه!خدا بی مادرش کنه راحت شم دیگه تحملم تموم شده
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
