پس هر که طالب سعادت و رضای حضرت رب العزة باشد باید

در هر وقت از ملاحظه معاصی، خودداری نکند. و چگونه کسی که خود را بنده خدا داند در حین مشاهده نافرمانی او خودداری تواند کرد، و حال اینکه دو نفر که با هم فی الجمله ربطی دارند نمی توانند ملاحظه سهل انگاری در امر یکدیگر را بکنند. و چه ربطی از خالقیت بالاتر و برتر است؟ و کسی که خود را وابسته به دیگری داند، - مانند حاکم نسبت به پادشاه، یا ملازم حاکم نسبت به حاکم، یا امثال آنها - اگر ببیند که کسی مخالفت آن شخص را می‌کند در صدد معارضه و منازعه بر می‌آید. پس چگونه می‌شود که کسی مخالفت پروردگار را ببیند و متعرض نگردد، و رضای مردم را بر رضای خدا مقدم دارد. و به تجربه ثابت، و از اخبار و آثار ظاهر می‌گردد که: پاس شریعت داشتن، و همت بر اصلاح حال بندگان خدا گماشتن، موجب عزت، و غلبه حرمت در نظرها، و طول عمر می گردد.