من الان دقیقا همین جام
میدونم شانسم تو ازمون استخدامی بشدت پایینه
ولی بازم رفتم کتاب خریدم ک بخونم
از من ابله تر هست؟
دیگه دل نمیبندم
دیگه رویا نمیسازم
فقط میخوام تلاش کنم ک بعدهااا ب خودم نگم تنبل
ب خودم نگم بدرد نخور😔
انگار تو یه دو راهی موندم ک میدونم اگر این راه رو برم میشکنم میریزم ولی بازم راهمو کج میکنم و میرم
شدم یه دختر سرتق لجباز ک میدونه اشتباهه ولی بازم کار خودشو میکنه😔
بماند ب یادگار
سال دیگه این موقع ب خودم لعنت میفرستم😔
اینم بگم ک دیگه از خدا زوری چیزی نمیخوام
خواستی بده نخواستی نده
آره. همین آزمون استخدامی اخیر. فقط یه نفر برمی داشت تو شهرمون. از بین کلی رقیب و رشته
اره تلاش کردم که بعدا نگم تقصیر خودم بود تلاشی نکردم ولی نشد همون بهتر که نشد
بارها بهم ثابت شده نمیشه و خدا نمیخواد ازش نشونه خواستم،خواب دیدم و توهمش فهمیدم نمیشه
ولی نمیدونم این امید لعنتی چرا ولم نمیکنه،به جا اینکه یه کار دیگه بکنم دوباره همون کار که احتمال شکستش ۹۹/۹درصده رو انجام میدم
بخاطر همون ۰/۱درصد...
امشب از خدا خواستم امیدمو ازم بگیره تا زندگیمو نجات بدم..
سلام منم دقیقا تو همین شرایط بودم میدونستم بی بروبرگرد قبول نمیشم چون نه امتیازبچه داشتم نه تاهل نه سهمیه ایثارگری،امااخرش یجوری خدا غافلگیرم کرد که هنوز که هنوزه فکر میکنم خوابم.پس نگو شانس م کمه،تو تلاشتو بکن توکل بخدا.چرامیگی شانست کمه؟!!
دیشب یه متنی از یه کاربری خوندم خیلی تفکرمو تغییرداد
الان ۳۲سالته(مثال) و میگی دیره
بالاخره که قراره ۳۳سالت بشه ،پس چه بهتر که همراه تلاش برای رسیدن به آرزوهات باشه...
شماهم به این فکرکن بالاخره که قراره این پول و وقت از دستت بره حداقل تو راه رسیدن به آرزوت باشه نه خورد و خوراک مسخره و چیزای مسخره تر دیگه
برا من حتی دبیری زشتمو هم نمیخوان. الان سالهاست. امسال تو اعتراضها رشتمو برای آموزگاری گذاشتن.انصاف نیست این همه ادم برای یه نفر. لامصبا لااقل دهنفر بردارین. چرا الکی مردمو علاف میکنین. اون هم با این همه ضریب
