داستان منو میدونید شوهرم دوتا پسر ۱۸و۱۵ساله داره من و شوهرم مشکل خاصی نداریم ولی من هراز گاهی عذاب وجدان دارم بخاطر بچه ها... با اون که شوهرم رو اصلا نمیشناختم ومعرف بهم معرفی کرد و اومد خواستگاری ولی الان وقتی بچه هاشون افسرده میبینم باخودم میگم کاشکی شوهرم خواستگاری من نمیومد و با مادر بچه هاش دوباره ازدواج میکرد که بچه ها اذیت نمیشدن.. امروز هم که پسر کوچیکه با شوهرم اومد خییلی عصبی بود دوماهه مادرشو ندیده من سرسفره وقتی تنها بودیم بهش گفتم دلت برا مادرت تنگ شده که اشکاش سرازیر شد و سرشو تکون داد منم گریم گرفت ولی واقعا زندگی اینجوری خیلی عذاب داره احساس میکنم اگر من نبودم شوهرم دوباره بخاطر بچه هاش با مادرشون ازدواج میکرد الان هم نمیدونم این پیشنهاد رو به شوهرم بدم یا نه...
براشون مادری کن
واااای
عزیزم تو چقدر مهربونی.
منم گریه م گرفت.
اگه اون مادر محبت داشت ؛ دو ماه فرزندشو چشم انتظار نمیذاشت.
همه لیاقت مادر مهربون و خوب بودن رو ندارن.
خدا رو شکر که شما با این قلب مهربونی که داری در کنار بچه ها هستی.
خدا رو شکر.
عزیزم این قانون زندگی هست تو هر مسأله ای اول به خودت فکر کن.
بعدش ضربه نمیخوری؟
تحت تاثیر مهربونی شما قرار گرفتم. خانمی به بزرگواری و دل گندگی شما تا حالا ندیده ام. نشون میده واقعا داری در حق بچه ها مادری میکنی اما واقعا نمیدونم راه حل چیه. شاید بهتر باشه با همسرت صحبت کنی که بچه ها بیشتر مادرشون رو ببینن.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
