من هر ۵ شنبه میرم یه ساعت یه سر میزنمو بر میگردم این هفته قهر کردم نمیرم مامانم بهم گفت خیلی از صدات بدم میاد پشیمون میشم بهت زنگ میزنم خیلی ناراحت شدم دلم شکست
منم یه روز در هفته اونم فقط به خاطر بچه ها میرم دوست ندارم برم تنهایی راضی ترم
شوهر نداریم
فقط میدونم شوهرم پنج شنبه هر هفته حساب میکنه که هفته ای چقدر درمیاد هرماه وحساب نمیکنیم
ولی خسته گی کارش ونمیدونی شب میره میدان صبح هم سرکار فقط ظهر در حد سه چهار ساعت می‌خوابه خیلی خسته میشه بعد هر ماه باید رو پول کارش اضافه کنه فقط پول کارش که باهاشون خرید میکنه 80میلیونه
روحشون شاد ولی من حتی ازش خاطره ای که باهاش خوش باشم ندارم. از روابط همیشه سمی خسته ام. البته منظورم مادرمه نه پدرم. پدرم معمولیه ولی این روزها از اون هم دلسرد شدم. از وقتی نمیرم خونه اش دیگه حساب خیلی چیزا عوض شده وقتی کلاهم رو قاضی میکنم میبینم اونم تو به وجود اومدن این اوضاع بی تقصیر نیست. فک کن عید نوروز، یلدا، عید قربان و... عوض اینکه تو بری خونه پدری پدرت بیاد خونت و خیلی هم گند اخلاق باشه و روزهای عزیز رو زهرمارت کنه. خواهرهاش بدون اینکه متقابلا دعوتت کنن مدام بیان خونت و چند روز بمونن و وقتی میگم این دفعه بهشون بگو خونه نیستم ناراحت بشه و کار به دعوا بکشه. سه ماهه با پدرم هم حرف نمیزنم از خانواده داغون خسته شدم. احساس میکنم یه پیرزن 90ساله ام
ولی نسبت به پدرم عذاب وجدان دارم یه مظلومیت خاصی داره ذاتا توی خانواده فقط با من ارتباط داشت
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
35 ثانیه پیش
35 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
