سلام دوستان! 👋
یه سؤال ذهنم رو مشغول کرده و دوست دارم نظرتون رو بدونم 🤔
می‌دونید تو کشورایی مثل 🇺🇸 آمریکا، 🇨🇦 کانادا، 🇩🇪 آلمان، 🇬🇧 انگلیس و 🇫🇷 فرانسه، هر کسی که چند سال تو اون کشور زندگی کرده، کار کرده و هیچ سوءسابقه‌ای نداشته باشه، می‌تونه تابعیت بگیره و رسماً «ملیت اون کشور» رو داشته باشه ✅
مثلاً یه فرد خارجی فقط ۵ سال کار کنه و سو سابقه نداشته باشه، بهش تابعیت میدن، خودش، فرزندش و حتی نوه‌اش هم می‌تونن شهروند اون کشور حساب بشن 👶👵
حالا بیا ایران 😕
۴۵ سال پیش که شوروی به افغانستان حمله کرد، یه مرد ۳۰ ساله افغان به ایران اومد و الان ۷۵ سالشه، بچه و نوه هم داره. ولی خیلی‌ها هنوز میگن «این ایرانی نیست!» 🚫
نه خودش نه فرزند و نه نوه‌ش را ایرانی حساب نمیکنن 😔
همین‌طور یه مرد ۲۵ ساله عراقی که صدام حسین شیعیان نجف و کربلا رو اخراج کرد و اومد ایران، الان ۷۰ سالشه و بچه و نوه داره. باز هم بیشتر مردم میگن «ایرانی نیست، عراقیه» 😕
نه خودش نه فرزندش و نه نوه اش
من قصد جانب‌داری از هیچ کسی رو ندارم، اما به عنوان یه دانشجوی روان‌شناسی، واقعاً برام سؤال شده:
چرا ما ایرانی‌ها اینقدر سختگیری میکنیم؟
چرا قانون خاک یا همون حق آب و گل که تو حقوق بین‌الملل هست، اینجا جا نیفتاده؟ 🧐
