یه حقیقتی رو راجع به خودم بگم؟
من زندگیم عادیه مثل اکثر مردم.
منظورم از نظر مادیات که پولدار نیستیم.
زندگیم هم بالاپایین زیاد داشته
سختی هایی که شاید اکثر هم سن هام تجربه نکردن..
مخصوصا یه تجربه ی شخصی مو که اون هم با معجزه خدا روبرو شدم.
از بیماری و مسائل مختلف زندگی.
ولی همیشه تو دلم یه نور و امیدی هست.
همیشه بخاطر نگاهیی که به زندگی دارم،
الحمدلله راحت تر از مشکلاتم عبور میکنم .
سختی رو می پذیرم ولی باز دوباره حالم سریع خوب میشه.
زندگی رو سخت نمی گیرم به خودم.
سعی میکنم از چیزای کوچیک هم لذت ببرم.
توقعاتمو از زندگی و آدما پایین بیارم ارامش بیشتری دارم.
اون هم بخاطر لطف و عنایت خداست