فک کنم خیلیا در جریان زندگی من بودن تاپیک قبلی هام هست متوجه شدم باردارم اونم با وجود حواس جمعی سفت و سخت بعد ۶ سال
از این بچه متنفرم جلوی همه چی منو میگیره کارم زندگیم آیندم
سالنم درسم همه چیم میره رو هوا
من اصن مادر شدن دوست نداشتم هرروز صبح ک با تهوع از خواب بیدار میشم یدور زمین و زمانو فوش میدم
از سقط میترسم چون قانونی نمیتونم سقط کنم و باید با مسولیت خودم ی پزشک غیر قانونی اینکارو بکنه و ممکنه هر بلایی سرم بیاد اونجوری
دقیقا منم‌نا خاسته شدم‌و همین حسو دارم
کاش حال و روز تو نصیبم بشع
از داغ بی فرزندی افتادم تو سیاه چال
سقط میکردی خیلی بهتر بود
واقعا بچه داری سخته ادم پیرمیشه مخصوصا اگ بدون امادگی باشه دیگه بدتر
من ک دیگه اعصابم نمیکشه دارم دیوونه میشم گاهی دلم میخواد سرمو بکوبم بدیوار خودمو خلاص کنم
یکم انصافم خوبه والا چطور درمورد فرزند خودتون میتونید اینطور بگید
ماه چندی؟😐طفلک اون بچه
قربون خدا برم نمیدونه به کی بده ..انشالله هر چی خیر صلاحته پیش بیاد برات
منم چهارده سال پیش همین حسو داشتم و سقط کردم و خیلی تاوان دادم، همیشه پشیمونم و عذاب وجدان دارم
