فرار از خونه 💔 توروخدا کمکم کنید

خونه گرفتن سخته اسی

مردم با پول کلفت هم بزور خونه پیدا میکنن چه برسه به اینکه هیچی نداشته باشی

اصلا نذار کارت به بی‌پناهی بکشه هرچی تو خونه می‌بینی بیرون صدها برابر کثیف تر و بدتره

کار ۲شیفت پیدا کن، تو مغازه، کلنیک ها، حتی میتونی حجامت کار بشی و..

ولی حتما به بهزيستي سر بزن شرایطت رو بگو

فرار رو اصلا به عنوان گزینه در نظر نگیر

عزیزم من حالتو درک میکنم 

خونه ما جهنم به تمام معنا بود 

همیشه دعوا و بحث درگیری و کتک کاری و لرزه و داد ودفریاد چون چنتا معتاد تو خونه و مادر روانپریش و ..‌ 

هر شب میگفتم ای خدا چشمام دیگه وا نشه فردا رو ببینم 

هر صبح میگفتم ای خدا باز که زندم... 

سرمو میگرفتم و مثل مجنونا دور خودم میگشتم و زار میزرم 

گاهی اینقدر گریه میکردم از حال میرفتم .. 

اما منم مثل تو نه دانشجو بودم. نه پول داشتم. و البته همت هم نداشتم. عقل نداشتم برم شکایت! بگم نمیزارن درس بخونم نمیزارن سرکار برم میگن سرتو میبریم میزاریم رو سینت. ای کاش همون سالا خودمو راحت کرده بودم و رفته بودم دانشگاه یا یه شهر دیگه سرکار‌ . حتی اگه به قیمت جونم تموم میشد.  

ولی دچار این افسردگی شدید و دل مردگی نمیشدم. 

عزیزم قبل از اینکه افسردگی تو تک به تک سلولهای بدنت رخنه کنه و تموم وجودتو درگیر کنه فکری کن.  

اگه رشتت تربیت بدنی و چیزیه. عوضش کن. 

فقط از اون خونه برو.‌ برو خابگاه یا خونه مادربزرگی کسی. جایی که امنیت باشه. 

چون بدون پول دور از جونت حتی قبرستونم ادم جا نداره 😔

گاهی واسه خودمم سئوالِ که کجاست

رشته تو عوض کن برو خوابگاه بمون. بیرون مطمعن باش ازت سو استفاده میکنن. 

ببخش اینو‌میگم ولی یه مصاحبه هایی هست با دخترایی ک کار خلاف افتادن یا دوست پسرشون تجاوز کرده یا فرار کردن اخرشم چاره ای نداشتن رفتن تو‌ این کار. ب نظرم برو ی دانشگاه شهر دیگ تو خوابگاهش بمون نهایت ی سال وزنتو کم میکنی رشته تو عوض میکنی برا خودت زندگی میکنی

الان اوضاعت چطوره؟

هرجور شده باید سرپناه پیدا کنی

تا سرپناه و کار پیدا نکردی هیچ کاری نکن چون عاقبت نداره میوفتی توی چاله بزرگتری

یه چیزی بهت بگم خونتون اگه جهنم هم باشه میرزه به بهشتی که بخوای توش استرس داشته باشی عزیزم سعی کن زندگیتونو درست کنی نه فرار کنی 

مطمعنی در کار نیست ، شما ۲۰سالته ،من نصف موهام سفید شده ، جوونی نمیدونی ، این سختگیری هارو ما هم داشتیم ، و چه به بسا بیشتر ، ببخشیدا کسی اگه حرفی زد ، فکر کن سگی هست واق واق می‌کنه ، زندگی و آینده تو به فنا میدی کاری به خانواده آت ندارم .

۳۷ سالگی مستقل شدم. چون بختمم باز نشد.‌

اما افسردگی گرفتم. دیگه هر کااااری میکنم حال دلم خوب نمیشه. 

یه مرده که در ظاهر زندس . همیشه همیشه دعا میکنم خدا ازم راضی بشه. 

هر چیزی تاکید میکنم هر چیزی قابل درمانه. جز ته خط رسیدن.