قانون حضانت فرزند در ایران چی میگه تا خیالت تا حدی راحتتر بشه:
---
⚖️ ۱. قانون حضانت طبق ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی:
در حال حاضر (بر اساس اصلاحیه قانون در سال ۱۳۸۲):
حضانت فرزند تا ۷ سالگی با مادر است (چه دختر، چه پسر).
بعد از ۷ سالگی، دادگاه تصمیم میگیرد که مصلحت کودک با کدام والد است (پدر یا مادر).
یعنی برخلاف تصور خیلیها، بعد از ۷ سالگی خودبهخود بچه را به پدر نمیدهند. دادگاه بررسی میکند:
شرایط روحی و اخلاقی والدین
وضعیت مالی و توان تربیتی
محیط زندگی (آرامش، امنیت، تحصیل و...)
و حتی نظر خود کودک (بهویژه اگر حدود ۹–۱۰ سال به بالا باشد)
---
⚖️ ۲. حق ملاقات
اگر حضانت با یکی از والدین باشد، والد دیگر حق ملاقات دارد (مثلاً هفتهای چند ساعت یا چند روز).
اما نمیتواند بچه را بدون رضایت یا حکم دادگاه با خود ببرد و نگه دارد.
---
⚖️ ۳. تغییر حضانت
اگر یکی از والدین ثابت کند که دیگری صلاحیت نگهداری از کودک را ندارد (مثلاً خشونت، اعتیاد، بیتوجهی، بیماری روانی، یا محیط نامناسب)، میتواند از دادگاه درخواست سلب حضانت کند.
ولی این کار نیاز به مدارک و مستندات واقعی دارد، نه صرفاً حرف یا ادعا.
---
⚖️ ۴. زندگی در شهر دیگر
اگر پدر در شهر دیگری زندگی کند، و حضانت فعلاً با توست، نمیتواند دختر را بدون رضایت و حکم دادگاه از تو بگیرد و ببرد.
حتی بعد از ۷ سالگی هم تا زمانی که دادگاه بررسی نکرده، حضانت همچنان با مادر است.
---
✅ نتیجه برای تو:
الان که دخترت ۶ سالهست، قانوناً کاملاً تحت حضانت توست.
بعد از ۷ سالگی هم اگر پدر بخواد حضانت رو بگیره، باید در دادگاه درخواست بده و قاضی با توجه به شرایط کودک و نظر خودش تصمیم میگیره.
اگر دخترت به تو وابسته است، مدرسهاش اینجاست و کنار تو احساس آرامش دارد، احتمال زیاد قاضی حضانت را به تو میسپارد.
---