دلم خیلی گرفته کاش تو همون شکم مامانم سقط میشدم

منم

منم عزیزم منم

چیکار کنیم دیگه

بعضی وقتا خانواده سختگیر نعمته جامعه خیلی خراب شده عزیزم 

حق داری کافی شاپ چ مشکلی داره ادم ی بعدازظهر بره ..شاید باچیز دیگ ای مشکل دارن

منم تو همین شرایط بزرگ شدم

یه خانواده به شدت سخت گیر 

ولی به هر طریقی که شده از خونه بیرون زدم و الان خوابگاهم یه شهر دیگه

ولی.. 

هیچی تغییر نکرده

من انقد مردم گریزم که حتی الان که شاید کنترل چندانی روم نیست بازم نمی تونم برم بیرون بگردم

می خوام بگم که درکت می کنم

ولی بیا امیدوار باشیم

که درست می شه 

باشه؟ 

هنوز خیلی سنت کمه

خیلی چیزا رو قراره تجربه کنی

یه کم زود نیست برای قضاوت؟ 

ببین منو؟ من تا همین دیروز حتی یه بارم عابر بانک نرفته بودم، تنهایی خرید نرفتم، تنهایی تا سر کوچه هم نرفتم هیچی عملا هیچی

نرمال ترین کارا برام غیر ممکن بوده 

و واقعا محدود شدم

من که حرفاتو انکار نمی کنم

تو درست میگی

ایرانمون هنوزم پر از مغزهای پوسیده اس

که درست شدنی هم نیستن

و این تقصیر من و تو نیست

ولی با غصه خوردن هم چیزی درست نمی شه

متوجهی؟ باید دنبال راه چاره باشی 

می تونی یه جوری ذهن خانوادتو باز تر کنی

از کسی که بهش اعتماد داری بخوای باهاشون حرف بزنه

یا اگه مشاوری چیزی باشه که عالیه

یه خودت باهاشون حرف بزنی 

نه به گریه و زاری 

براشون دلیل بیاری

بهشون توضیح بدی که زمونه عوض شده

می دونم که احتمالش کمه که جواب بده

ولی تلاشتو بکن

یا ببین راهی جلوت میذارن؟ مثلا اجازه داری یه شهر دیگه برای کار، تحصیل و... بری؟ 

اگه آره بشین برا خودت هدف تعیین کن

تلاش کن

جون بکن

تا بتونی اوضاع رو راست و ریست کنی

راه دیگه ای نداره

مگه اینکه بخوای بشینی کنج خونه

هی غر بزنی

آه بکشی

گریه کنی

اینم یه راهه

ولی تصمیم با خودته بازم

که کدومو ترجیح میدی؟ 

یا خوب درس بخون یا برو دنبال حرفه تا بتونی خودتو نجات بدی

بری دانشگاه درست میشه