دوس پسر منم ترکه اصلا محبت کلامی نداره
قبلا با پسرای دیگه دوست بودم اونا محبت میکردن ولی این هیچی بلد نیست
خودمم محبت کنم میگه نکن حالم بهم میخوره از این چرت و پرت گفتنا محبت رو باید عملی نشون داد نه با کلام😐
فقط بچه دار نشو
تنها راهش طلاقه یه خونه رهن کن برو سرکار ،مدرک چیه؟ چند سالته
اصلا هیچ جوره کوتاه نمیاد مشاور هم بردمش بهش گفت اصلا زیر بار نمی ره بدتر هم شده هر روز به چیز جدید اضافه میشه تا دیروز می‌گفت مو امروز میگه مچ پات بیرون نباشه مثل بچه ها میریم بیرون چک می‌کنه آنقدر خشم دارم ازش میترسم یه بلایی سرش بیارم
شوهرت خیلی خوبه عزیزم
وقتی با بیرون رفتن کاری نداره یعنی هیچ پارانوییدی نداره
ببین الان چادر میپوشن با شومیز قد هشتاد زیرش و شلوار گشاد
اینجوری هم ی بار بپوش ببین خوشت نمیاد
زندگی کردن با همچین آدمی سخته
کارش تو روستاست؟ اون زمان که تو رو تو تهران دید چیکار می‌کرد کارش اونجا بود؟ میگم شاید الان تحت تاثیر خانواده شه اگه برگردید تهران شاید یکم نرم تر شه محیط هم تاثیر میذاره
اره کارش تو روستایی بعد جلوی از شهر شده و پنج دقیقا تا شهر مردمشم عوض شدن و لباس پوشیدنشون به روزه همون والا نامزدی اصلا کار نداشت بعد عقد شد یه آدم دیگه کارش همین جا بود من تهران زندگی میکردیم میومد منو میدید می‌رفت شهرش خانوادش که نگم براتون تو یه حیاطیم از دست مادر این بیماری اعصاب گرفتم خداشاهده آنقدر اذیت می‌کنه اصلا هیچی نمی‌فهمن میگن خودمون درست میگیم
اسی خودت هم یه کار پیدا کن برو سرکار هم برات پشتوانه میشه هم شاید کمتر همو ببینید کمتر بهت گیر بده
بچه هم اصلا اصلا نیار حتی شده یواشکی قرص بخور ولی اصلا بچه نیار که پات گیر میشه
گلم شمام جای دخترم مگه زندکی ساختن الکیه سرکوچکتزین چیزی فکر طلاق باشی اول زندگی همین تابا اخلاق هم کنار بیایید والامن که محجبه بودم اولا باشوهرم مشکل داشتم البته اینا ربطی بهم نداره به نظرم زیاد گندش نکن
