اینجا دارم از احتمالات حرف میزنم یجورایی. مثلا وقتی ۱۰۰ تا پسر ببیننت بالاخره ۵ درصدم خوششون بیان ازت ۵ نفر تو لیست داری. اگه خوش اخلاق باشی شاید ۶ نفر اگه خوشتیپ باشی شاید ۱۰ نفر. ولی اگه مثل من همش تو اتاقت بشینی درس بخونی و وقت تیپ و آرایش نداشته باشی افسرده هم باشی و کلا ۳۰ نفر ببیننت چند نفر میره تو لیست؟
و اینکه چرا ازدواج مهمه تو چه تایمی انجام بشه. من ۴۰ سالگی ازدواج کنم فایدش چیه آخه
دیگه نه دوقی نه شوقی نه بچه ای...
تیپ و ظاهر و رفتار واقعا تاثیر گذاره.
منتها به چیزی که مهمه آدم می‌تونه با تیپ و ظاهر و اخلاق خودش کیس های متفاوتی رو به خودش جذب کنه
مثلا به دوست دارم همیشه تیپ سنگین و رسمی داره آرایش یا ندارن یا خیلی اندک مثلا وقتی دانشگاه و یا خونه اقوام میره اکثرا به عنوان یه دختر نجیب و سنگین میشناسنش و خواستگار و خاطر خواه های نجیب و خوب هم داره.
و همینطور هم برعکسش هم هست
متنفرم از پسرایی که با این طرز تفکر زندگی میکنن
تو اینستا یه پست دیدم در مورد همین بود
کامنتا واقعا ادمو ناراحت میکرد
همشون نوشته بودن که
من همونی بودم که باهاش تو پارک فلافل خوردم ولی بعد اینکه در کنار من پیشرفت کرد بهم خیانت کرد...
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
21 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
30 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
