پسرشونو انداختن دم در خونمون رفتن
پسرشونم ی ادم ضعیف، ما روزب روز پایین تر رفتیم
یعنی هنسایه تومریضی بدبختی حالمونو پرسید این بی خاصیتا حالی نپرسیدن زنده ایم مرده ایم
از حیوان پایین ترن بخدا
هرچی گفتن سرم تا کمر جلوشون خم بود
زنده باشم خار و ذلیل شدنشونو ببینم ک محتاج ی تماس ما باشن
برات مهم نباش
زندگیتو کن
اوضاع ماهم همینه
هرچی دور بشی عزیز تر میشی عزیزم
منم اوایل خیلی میرفتم خونشون خیلی زنگ میزدم و میرفتم خونشون کاراشونو میکردم
ولی اونا میومدن می‌خوردن میرفتن
الان دو ساله سالی ۳/۴ بار میرم آرامش دارم
ولشون کن بابا ارزش ناراحتی ندارن اونا
دوس داری هی بیان شام و ناهار اونجا؟
وای کاش برا منم اینجوری بود مال من چسبیده به شوهرم و زندگی منو خراب میکنه خدا لعنتش کنه
وقتی بچه خودشون مهم نیست براشون شما چه کاری ازت برمیاد که بخوای تلافی کنی ؟
به جای این فکرا که فقط عصبی ترت میکنه ، تمرکزت رو بدار روی پیشرفت زندگیت ، ببین چیکار میتونید بکنید که وضعتون یکم بهتر بشه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
55 ثانیه پیش
57 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
