خب فردا تولدشه... الان کلی دوست داره بعد توی اینستا استوریش میذارن تبریک میگن
اینو که میشنوم دلم میگیره.. اونوقت من به یدونه دوستم باید اصرار کنم چاسه تولدم استوری بزاره با یه عکس مسخره
از احساسات متنفرم.. دوست ندارم یه آدم احساساتی باشم، میترسم وابسته بشم بعد خودم آسیب ببینم، دلم میخواد همه اون حرفایی که تو دلم مونده بهش بزنم رو بگم. ولی خیلی میترسم، چون عزت نفس خیلی واسم مهمه
دلم میگیره فقط، کاشکی منم مثل اون دوستای زیادی داشتم که یادشون باشه تولدم کِی بود
وای حالا چه اهمیتی داره استوری کنن یا نکنن ابجی جان
جانم؟
درباره تاپیکت منم دقیقا مثل توام و گاهی حس بدی میگیرم اما تمام تلاشمو میکنم و بیخیال میشم
اصلا هم نگو به کسی وقتی بیخیال شی کمکم برات بی اهمیت میشه
بمیرم حاضر نمیشم به دوستم یا هر کسی اصرار کنم تولدمو تبریک بگه استوری کنه
دوستای جدید و باحال پیدا کن منم یه زمانی دوستام خیلی کم حرف و یبس بودن بعد اکیپ بغلی یه سره صدای خنده هاشون تو گوشم بود خیلی اذیت شدم تا اینکه از اون دانشگاه رفتم و توی دانشگاه جدید دیگه چشمامو باز کردم وبا ادمایی که شبیه خودم بودن دوست شدم
بعد اگر میخوای محبت ببینی باید محبت بکنی هرکاری دوست داری دوستت برات انجام بده تو اون کارو زودتر انجام بده تا اونم توی رودروایسی واست جبران کنه
بنظرم دوستی تو دوران مدرسه واقعا هیچیه
من تو دوران مدرسه فقط ی دوستداشتم از اول ابتدایی تا اخر دبیرستان که اونم دیگ در ارتباط نیستم
همه بخاطر اینک سرد بودم پشت سرم میگفتن مغروره و خودشو میگیره هزار تا فش و بدو بیراه ک فک کرده کیه
ولی اعتقادم براین بود ک همکلاسی نه ابجی میشه نه رفیق بیخیال بابا تو خانوادت خوش باش
