خوب یادمه که یه شب برفی که حالم بسیاااار بد بودو برف هم شدیدا می‌بارید و چتر هم نداشتم.. ساعت ۱ شب کاپشنم رو تنم کردم و زیر برف شدید رفتم سر کوچه.. انقدر زمین برفی بود مسیر ۵ دقیقه ای ۲۰ دقیقه طول کشید.. کلا تو کارتم ۵۰ هزار تومن بود و ۵۰ تومن هم نقد داشتم.. رفتم آبمیوه فروشی سر کوچه و همه ی پولمو دادم یه معجون خریدم..و همون مسیر طولانی رو برگشتم..اون شب نه به پولی که تموم میشه و موجودیم صفر میشه و نه به چتری ندارم و لباسی که خیز میشه و نه به زمینی که یخ زده و قراره بار ها بیفتم فکر نکردم..فقط میخواستم به کاری که قلبم میده گوش بدم و اون شب انقدر برام حس خوب داشت انقدر بهم لذت داد که خرج ها و خوراکی های ده برابرش هم هیچوقت وقت اون حس خوبو بهم ندادن
کجا بازه اون ساعت شب
یه خانم تنها، اون ساعت بیرون باشه
احتمال زنده موندنش خیلی کمه
عزیزم واقعیت با تصورات ما خیلی فاصله داره
اون ساعت پر از معتاد و دزد و عوضی هست
