اره بعد ازدواج اون من حالم خوب نبود خیلی داغون بودم تا چند ماه ولی خب باید کنکور میدادم هم دیر شروع کرده بودم برای خوندن هم فکرم جور نبود بالاخره امتحان دادم و پیام نور قبول شدم و بابام برای قبولیم گوشی همراه سامسونگ دکمه ای خرید .. سال ۹۱ _۹۰ اون موقع ها هنوز کسی گوشی لمسی نداشت یعنی به بازار نیومده بود بابام با یه سیم کارت و شارژ پنج هزاری برام هدیه داد اره اون سال از سر بیکاری گفتم بزار یه پیام بفرستم به شماره ناشناس شماره ای که گرفتم شانسی بود خیلی خدا خدا میکردم گیر ادم ناجور نیافته دیدم جواب داد سلام و.. یکم باهم حرف زدیم تا شب بعد فرداش دیدم خبری نشد از منم تمام پیام هارو پاک میکردم تا کسی نبینه بخاطر همون شماره ش یادم رفته بود و دیگه نتونسم پیداش کنم ساعت ده صبح بود دیدم پیام ناشناس اومد با مضمون سلام آبجی راهی که داری میری اشتباه چندتا پیام دادم پشت سر هم که شما کی هستین در مورد چی حرف میزنین شماره منو از کجا اوردین و.. دوباره حرفهاش تکرار شد که راهی میری اشتباه هیچی پشتش نیست تو خوبی تو پاکی و.. گفتم مگه منو میشناسین و.. یک ظهر گفت میرم نماز بخونم دیر به دیر هم جواب میداد شاید یک ساعت شاید چهل دقیقه یک بار کنجکاوتر شدم دوظهر زنگ زدم به همون شماره ولی خاموش بود اره خاموش بود فکرم بیشتر کنجکاو شدم منم ۱۹ ۱۸سالم بود گفتم این کیه که میگه ابجی؟! میگه این راه رو نرو ! مگه منو می شناسه!.. من فقط از سر کنجکاوی یه پیام برای ناشناس فرستاده بودم فقط برای تفریح نه فکری در سر داشتم و نه خواسته ای این کیه که اهل نمازه ! چرا مثل فرشته ها حرف میزد یادمه ۵ عصر از خواهرم پرسیدم فرشته های خدا میتونن با ادم ارتباط بگیرن ؟! تا این حد حس خوب و حرف های خوب گرفته بودم ازش منتظر صبح بودم که دوباره پیامش بیاد اره دومین پیامش دوباره تو همون محتوا ها بود که چرا و دنبال چی هستی قدر خودت و خانواده ت رو بدون و... حرفهای قشنگی میزد گفتم تو کی هستی و از کجا شماره م اوردی و داستان رو تعریف کرد که اره فلانی ادم خوبی نیست و نجاتت دادم دیگه به هیچ کس پیام نزار هیچ کس رو نمیشه شناخت همه حرفهاش ابجی داشت پشت بندش ..
سه چهار روزی از آشناییمون گذشت و داداشم شده بود .
