منو جون پناه خودت کن برو من از زخم هایی که خوردم پرم
تو باید از این پله بالا بری تو بالا نری من زمین میخورم
درست لحظه ای که تو باید بری اسیر یه احساس مبهم شدیم
ببین بعد یک عمر پرپر زدن چه جای بدی عاشق هم شدیم
برای تو مردن شده آرزوم یه حقی که من دارم از زندگیم
نگاه کن تو این برزخ لعنتی چه مرگی طلبکارم از زندگیم
به هر جا رسیدم به عشق تو بود کنار تو هر چی بگی داشتم
ببین پای تاوان عشقم به تو عجب حسرتی تو دلم کاشتم
اگه فکر احساسمونی برو اگه عاشق هردومونی برو
تو این نقطه از زندگی مرگ هم نمیتونه از من بگیره تو رو
