چند تاپیک قبلم که نوشتم یه سوال
حس میکنم مقصر هستم هر چند این اتفاق ت ۸ سالگی هم بوده و اون آدم اینکارو کرد ولی افکارم اجازه نمیده قبول کنم مقصر من نبودم
نمیدونم چیکار کنم..دلم میخواد بمیرم چون کارم اشتباهه بوده افکارسنجی رو داشتم و خودم بهدا بهش بال و پر دادم باید میدونستم اشتباهه نه؟
ببخشید نمیتونم برم مشاوره گفتم اینجا بگم
سلام خواهر گلم صبح که تاپیک زدی نمیدونستم در مورد خودت اون تاپیک رو زدی تنها خواهشی که ازت دارم این قدر خودتو اذیت نکنه
نمیگم همه ولی تقریبا اکثرا تو کودکی همچین دوران را دارند، حالا تو بازیها مثل خاله بازی یا دکتر بازی، نه از روی شهوت بلکه اکثر از روی کنجکاوی وشناخت بدن اطرافیان بخصوص اگر بفهمیم یا ببینیم بزرگترها این رفتارها رو دارند
شما ببینید این حرفها رو از منی میشنوید که دختر خودم سه سال از شما بزرگتره و بسیاری از سختیها وسرد و گرم زندگی رو چشیدم شما چند سال دیگه متوجه میشی که بخاطر چیزهای بی ارزش و گذرا ذهنتو درگیر کردی و خودتو سرزنش شما الان باید تمام سعی تلاشتو بزاری برای موفقیتهای بیشتر که اینده شیرین رو برای خودت و فرزندانت فراهم کنی
ما ادمها یه ترمزهایی تو مغزمون تعبیه شده حالا برای انجام خوب بهش میگیم شیطان ولی این تو همه زمینها با ما هستش و همواره میخواد مارو از موفقیت از شادی از ورزش نمیدونم از هر تلاشی باز بداره شما تجربه ای که تو کودکی داشتی باور کن انقدر بزرگ و مهم نیست ولی مغز به عنوان یه ترمز روش گیر داده و نمیزاره مسیر موفقیت رو طی کنی شما باید بتونی شکستش بدی بگی مگه چیه از این کار خیلی بیشترشو دارن اکثر جامعه انجام میدن شما این سایت رو نبین که خیلی از کاربرا از خودشون جلوه مقدس و معصوم میدن فقط ما مردهای سایت میدونیم که چه کاربرای دو رو میان این کاربرا وجود دارند بخدا تو خصوصی میان به ما پیشنهاد میدن ولی وقتی کسی ازشون راهنمایی و مشورت میخواد چنان میکوبنش که از زندگی نا امید بشه
امیدوارم حرفهایم کمک کوچکی بهت کرده باشه تا بتونی از زندگیت لذت ببری
