بچه طلاق بودن خیلی سخته دردناکه

ما رفیق مشترک داشتیم سه سال باهم بودیم تو این سه سال همه چیو منو دید و خداروشکر مشکلی نداشت 

درکت میکنم ولی خدا برات جبران میکنه همونطور که واسه من کرد 

هی با خوندن عنوان ومتن تاپیکت آهی به عمق روزایی که بچه طلاق شدیم منو خواهرم کشیدم.چهل وچهار سالمه 5سالیگیم جداشدن رفتن پی زندگیشون هنوزم که هنوزه وخودم یه مادرم تلخی اون دوران یادم نرفته مخصوصا بعد ازدواجم.به عنوان یه دختری که فرزند طلاق بودم والان یه مادرم به هیچ عنوان برام طلاق پدرومادری که بچه دارن مخصوصا دختر برام قابل دفاع وتوجیه نیس.حتی یادآوری گذشته وحسرتایی که به دلم موند آزارم میده 

احسنت لااقل تو حسرت ندیدن محبت مادر نمیونه 

ولی خدا لعنت کنه هرکسی که به امثال من متلک میندازه به خدا جیگرم خونه💔

مثلا عموم میگه مثلا طلاق گرفتی که راحت بشی چرا بچه رو آوردی استخون تو گلو آوردی واسه خودت

درکت میکنم وضعیت منم بهتر از شما نبود اوووه اینقدر من از همه حرف شنیدم که باورت میشه حالم از تک تک فامیل هام بهم میخوره از شب عروسیم تا الان که بیش از 8 ساله حاضر نشدم هیچکدومو ببینم بابامم ندیدم از شب عروسیم الان بچم پنج سالشه اصلا فکر نکنم بدونه من بچه دارم زندگی ما هم اینطوریه دیگه 

ننمیدونم قطع رابطه ام یا نه 

تو این مدت نه اونا دعوتی چیزی کردم نه من سراغی گرفتم حتی دیدن بچمم نیومدن برام مهم نیست بهتر دیدن قیافه ها نحسشون من یاد روزای تلخ قدیم میندازه همون بهتر نباشن 

اره ارامش دارم تو زندگیم باورت میشه حتی فکر کردن بهشون باعث میشه حالت پنیک بهم دست بده ترجیح میدم بهشون فکرم نکنم 

عزیز دلم نگران نباش توی ازدواجت هیچ تاثیری نداره  خدا هواتو داره من اطرافم بچه طلاق دیدم  دختره پدر مادرش با آبروریزی بدی جدا شدند الآن دختره ازدواج خیلی خوبی کرده شوهرخوب زندگی خوب

یعنی شما راضی بودین تو خونه ای که پر از تشنجه ، هر روز دعوا و بحث و کشمکش های

بی سرانجام و خیلی وقتا خشونت و کتک کاری هست کنار پدر مادر تون زندگی کنید؟

خیلی از مادرا به خاطر آرامش بچه هاشون جدا میشن، 

بله عزیزم همه رو خوندم،

واقعا برام سوال هست،از شما به عنوان دخترم سوال پرسیم،

که بتونم درست تصمیم بگیرم!

دختر من ده سالشه، دارم تلاشمو میکنم که دخترمو نجات بدم

از شرایط متشنج خونه ای که فقط اسمش خونه اس!

این تاپیک شما برام تلنگر بود که اگر یه روزی بتونم از نظر خودم موفق بشم

دخترم مثل شما قضاوتم خواهد کرد؟ 

یعنی این تلاش من برای رسیدن به آرامش  از نظر دخترم بی معنی خواهد بود؟