اضطراب جدایی کودک پیش دبستانی

صبور باش عزیزم

دوسال نشستم دم در مهد و امادگی

دوماه بمون،کم کم روبراه میشه

مهد و پیش و کلاسی چیزی تا حالا نبرده بودی ؟؟

صبوری کنید

انشاالله درست میشه

تو. پیش دبژتانی پسرم چند نفر این طور بودن خدا رو شکر درست شدن

طبیعیه عزیزم برو بشین مدرسه اصلااا اشکالی نداره بزار ب مدرسه اعتماد کنه کم کم از سرش میفته

اینو احتمالا از اول تولد دائم نزدیک خودت نگه داشتی الان دور شدن از شما براش خیلی سخت شده زمان بره تا راه بیفته 

پسر من میگفت بشین رو پله ها اونم کجا بیرون مدرسه گفتم باشه

به معلمشون سپرده بودم بگه من بیرون رو پله ها نشستم 😐

ولی خواهرزادم از استرس هر روز استفراغ میکنه

پسرمنم اینجوری بود خداخیرش بده معلمش بهش گفت ازاین به بعد تو مربی ورزش بچه ها هستی براش کارت مربی هم با مقوا ساخت صبح که میرفتیم کارت ومیزد به سینه اش وسوت ومینداخت گردنش بهش میگفت کلاسمون تموم شد میریم ورزش تو باید بری توپ وازدفتر بیاری بچه های تیمت وانتخاب کنی  وبازی بچه ها رو کنترل کنی هرکی خطا کرد سوت بزنی به همین ترفند پسرم اول صبح با ذوق وشوق میرفت مدرسه ولی باعث اعتراض یک سری مادرا شد که بچه هامون هم میخوان مربی بشن   

خیبی سخته آدم نمیدونه چکار کنه بره بمونه بچه اشکش میاد دل آدم خون میشه .نمسدونم چرا بچه های الان انقدر اضطراب دارن

همشون مضطرب هستن به نظرم بخاطر این گوشی‌های لعنتیه

دخترم منم اینطوری بود یکسال پیش دبستانی سرکلاس نشستم روز آخر بهم اجازه داد برم توی حیاط که دیگه فایده نداشت روز آخر بود کلاس اولم۱۰روز اذیت کرد ولی معلمش خیلی فهمیده و مهربون بود عادتش داد به کلاس دیگه تموم شد ولی خودم سختم بود تا از مدرسه بیاد دلتنگش میشدم این دلبستگی بین مادر و فرزند هست صبوری کن نه اول نفری نه آخرین نفری که بچس وابستس

دقیقا همه بچه ها اینجورن از ته دل شاد نیستن 

یه سوال دارم 

بچتون پیش خودتون شبا میخوابه یا جدا هست 

اگر جدا هست از چند سالگی جداش کردید

عزیزم شما قبل از این باید کم کم وابستگی بچه رو ب خودت کم‌میکردی ! مثلا جای خوابش اکه پیش شماست کنار پدرش بندازی .اگه همیشه با شما پارک میره چند وقت خودتو مشغول کنی یا ب مریضی بزنی و پدرش اورو پارک و بیرون ببره .تو خونه بیشتر اینکه با شما وقت بذاره باید با پدرش بازی کنه . وابستگی بچه ها ب پدر با توجه ب اینکه پدر ساعاتی رو مجبوره بیرون باشه خیلی کمتره تا مادری که همیشه دم دستش هست . الان صبوری کن... هر روز که میبریش اومدی خونه باهاش حرف بزن که مثلا چند روز دیگه که اومدم بعدش میام تو رو میذارم و خودم میام ناهار درست میکنم ظهر مثل مامانای دیگه میام دنبالت . فقط باید با آرامش این حرفا رو بزنی .هر چی هم مخالفت کرد باز یک ساعت بعد همین حرفو بگو تا تلقین بشه بهش . بعد از چند وقت با همکاری مدیرو معلمش ی روز که بردیش هماهنگ کن موقع رفتنت دورش رو بگیرن و باهاش بازی کنن تا حواسش پرت بشه شما دو ساعتی برو خونه  .قبل از تعطیلی مدرسه هم برو دنبالش .فقط سختیش همین روزه از روز بعدش دیگه اعتماد می‌کنه و می مونه. بچه من اینطوری موند بالاخره