مدتهاست خونم
الان تصمیم گرفتم برم دانشگاه
ولی دارم پشیمون میشم
دارم فلج میشم از ترس زیاد ،هزار تا فکر دارم ،حالم خیلی بده
گلیم خودمو از اب نمیتونم از اب بکشم
من همش تنها بودم وتو خونه
هیچی بلدنیستم
میترسم مسخرم کنن
اگه کسی مسخرم کنه خودمو میکشم
وای همه چی فاجعست
قرصای روانپزشکی میخوزدم بذای مشکلاتم وافسردگی و…ولی تا دارم فک میکنم باید با ادما روبه روبشم دارم دیوونه میشم
خدایا چیکار کنم 😭😭😭😭😭😭😭😭
قدرت میخوام😭😭😭
حالا حتما میگین چ اسکلیه😭😭😭😂😂😂
خودمم خندم میگیره
ولی به خدا خیلی سختمه😭😭😭
حتما برو پیش روانشناس
دورت بگردم برو پیش تراپیست کمکت کنه
اتفاقا باید از ی جایی شروع کنی
سعی کن بیشتر ارتباط بگیری با بقیه،هر روز سعی کن ارتباطات با دنیای بیرونت نسبت به دیروزت بیشتر بشه...
یه کودک درون ترسیده از دنیا و آدمها داری
خودت قضاوت منفی نکن دختر خوب
احساساتت بپذیر و با خودت مهربون تر باش
هرجا خواستی بری یه دونه قرص پروپرانول قبلش بخور و با خیال راحت برو
الان که نتایج امده همه همینطوری ان منم خیلی استرس دارم حس می کنم قراره از حریم امن خونه و خانواده دور بشم یه جورایی دلم نمی تواد وارد دنیای ادم بزرگا بشم منم کل زندگیم تنها و خونه بودم خیلی می ترسممم هزار بار پشمیون شدم همش میگم ولش دانشگاه رو بیا یه سال دیگه هم صب کنم سال بعد برم 🥲
بزار چندسال از دانشگاه بگذره،انقدر درگیر زندگی میشی ک حرف اطرافیانت هم برات ارزش نداره
مردمم انقدر بیکار نیستن مسخرت کنن
با خودت مهربون باش رو اعتماد به نفست کار کن
تنها تو نیستی چون کنکوری بودی و سرت تو درس و کتاب بوده،عادت نداری ب اجتماع بزرگ بعدها همه چیز برات عادی میشه
همش دارم از ظاهز و طرز رفتاز و پوشش وهمه چی ک تا حالا داشتم ایراد میگیرم
اصلا دیوونه شدم
