اول از همه بگم من یه دختر با قیافه خیلی معمولیم که خب آدمای معمولی هم زیبا هستن، منم همینطور، اما پیش خودم اعتماد بنفس ندارم و گاهی اینجوریم که کلا وقتی اینهمه در و داف و خوشگل ریخته کسی از من خوشش نمیاد اما خب پیش بقیه ظاهرا اعتماد بنفس دارم و خیلی پیش اومده که مستقیما دیده باشم یکی از من خوشش اومده ولی خب بخاطر همون اعتماد بنفسِ نداشتم این افکار رو توی مغزم ایگنور کردم
اما این فرق داره
بذارید بگم
طرف ازم ۱۰ سال بزرگتره :))))
اما خب کمتر ۳۰ سالشه
تو محل کارش دیده بودمش که اونروز خیلی نگاهم میکرد و من اینجوری بودم که : خدا شفات بده
و به طرز فجیعی چش غره میومدم و کلا نگاهش نمیکردم چون یه حیا و غرور دخترونه ای توی همه هست
از لحاظ قیافه ای هم میتونم بگم از پسرایی که تاحالا تو شهرمون دیدم سر تره ، قدشم بلند بود
ولی خب چون فکر میکردم ازین سن بالا هاست(بالای ۳۵) ازش خوشم نمیومد و میگفتم این یه خره هوله
