مثل دانشگاه رفتن:))))
حسرت اینکه تو ۱۸ سالگی دانشگاه قبول نشدم تا ابدددد رو دلم میمونه:)
شاید از نظر دیگران مسخره به نظر بیاد ولی فقط اونی ک تجربه کرده میفهمه❤️🩹
دقیقا 😔
میفهممت
منم همین طور
۲۰ سالمه تازه امسال میخوام برم
الان خیلی واست مهمه کم کم واست کمرنگ میشه
مخصوصا وقتی موفقیت های بیشتر کسب کنی
من ۲۵ سالگی تصمیم گرفتم برم دانشگاه الان ۳۳ سالمه دارم برای دکتری میخونم
همکلاسیم یه آقای ۶۰ ساله بود خانومای ۴۰ تا ۵۰ هم یه عالمه داشتیم
به نظرم فرقی نمیکنه ۱۸ سالگی با ۲۰ سالگی مهم اینه حسرت رشته مورد‌علاقه‌ت رو دلت نمونه
مثلا من بدبخت ۱۸سالگی دارم میرم رشته ای که اصلا دوسش ندارم راستش متنفرم 😥
که آیا بشه آیا نشه ی روزی دوباره کنکور بدم که حسرت رشته موردعلاقه‌م تو دلم نمونه
نه واقعا اینجوری نیست
من الان عکاسم و تو کارمم موفقم ولی به نظرم آدمی که دانشگاه میره تو یه لول دیگه‌س، یه مقام دیگه ای داره و یه شخصیت دیگه.
اینکه میگن دانشگاه هیچی نیست رو واقعا موافق نیستم.
آدم وقتی حسرت یه چیزیو میخوره بهتره که تجربه‌‌ش کنه تا لاقل خودش بفهمه ک دانشگاه هیچی نیست.
ولی کاش واقعا وقت بزاری بخونی
تلاش کن بخون تا رشته‌ای قبول شی که دوسش داری
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
20 ثانیه پیش
21 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
