پرسیدمش آرام این موی سپید ازچیست
گفتاکه مادرم، دردی ازاین بیش‌نیست
گفتمش گلیم کاشانی یاکه ملیله ی زنجان
گوینددرجهان مهرت تاابد باقیست!
گفتا نگاهی کن چین وچروک‌غم را
گفتمش ماه مگر از چاه وچاله خالیست؟
چه‌نامیم‌تورا که‌حیرانیم ز عشقت
غیرتو اما هرچیز درجهان فانیست!
گهی یاس گهی بانوی احساس گهی شوی همراز
به‌گمانم که غم زدتورا شبی بَم با نعره گریست!
افسوسی گفت برای دست پیر و زبرش
گفتمش برای ماهی تنگ هم حتی کافیست!
لکنتی دارم برای دوستت دارم گفتن
بدان تنها باتو لبخند همیشه جاریست
درمان میکندبوی تو تن رنجوروپررنج مرا
بگوی مادر خالق عطرتنت کیست؟
شبیه به ریشه برای سرو وچناری
بی توهرگز دربهارهم نمیشود زیست❤️
