امام‌صادق علیه‌السلام در ضمن
بیانات خود به عنوان‌بصرى فرمودند:
«فَإِيَّاكَ أَنْ تَأْكُلَ مَا لَا تَشْتَهِيهِ»؛
وقتی میل به غذا نداری،نخور!
چرا؟ چون وقتی میل به غذا نداری،
داری از روی شکم‌بارگی و شهوت
و اینکه این غذا خوشمزه است و
من باید بخورم،می‌خوری!
سپس در ادامه دارد:
«فَإِنَّهُ يُورِثُ الْحِمَاقَةَ وَ الْبَلَهَ»؛
یعنی انسانی که شکم‌باره است،
احمق می‌شود،ابله می‌شود یعنی
سفیه و سطحی‌نگر می‌شود.لذا
این نفس،نمی‌تواند مرکز حکمت
الهی باشد.بعد دستور چیست؟
«وَ لَا تَأْكُلْ إِلَّا عِنْدَ الْجُوعِ»؛
وقتی میل به غذا داشتی بخور!
• استاد فیاض‌بخش•
